| Deutsch▲▼ | Irisch▲▼ | Kategorie | Typ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
alte Zeiten pl Die 2. Deklination im Irischen; |
seanaimsir f seanaimsir [ʃan-aimʃirʹ], Sing. Gen.: seanaimsire [ʃan-aimʃirʹi]; | Substantiv | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Geh weg! Konversation | Imigh leat féin! | Redewendung | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
alte Geschichte, Volkserzählung f f |
seanscéal m seanscéal [ʃanə ʃkʹial], | Substantiv | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Bleib (bloß) von mir weg! | Fain uaim amach! | Redewendung | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
alte Tisch m, ein alter Tisch alten Tische m | seantábla | Substantiv | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Gelegenheit, Möglichkeit (Weg) -en f Die 4. Deklination im Irischen;
|
caoi [Sing. Nom.: an chaoi, Gen.: na caoi, Dat.: leis an gcaoi / don chaoi; Plural: Nom.: na caothanna, Gen.: na gcaothanna, Dat.: leis na caothanna] caothanna f An Ceathrú Díochlaonadh; caoi [ke:], caothanna [ke:hənə];
| Substantiv | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| fehlend, weg, verschwunden | imithe | Adjektiv | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
weg, hin'weg, fort engl. away; anunn especially to the Mainland | anunn | Adverb | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| etwas auf den richtigen [rechten] Weg bringen / etwas in richtige Bahnen lenken | rud a dh’iompáil ina cheart | Redewendung | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| verlassen oder weggehen | imeacht ó | Verb | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| fig. den Weg verkürzen | ag dul an chóngair | Redewendung | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
alte Weg m (auch fig.) alte Wege m Die 4. Deklination im Irirschen; der alte Weg, ein alter Weg;
|
seanshlí [Sing. Nom.: an tseanshlí, Gen.: na seanshlí, Dat.: leis an seanshlí / don seanshlí; Plural: Nom.: na seanshlithe, Gen.: na seanshlithe, Dat.: leis na seanshlithe] seanshlithe f An Ceathrú Díochlaonadh; seanshlí [ʃanə hlʹi:];
| Substantiv | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Ich habe lange und reichlich (viel) gelebt, ein cleverer Trick wurde mir auf meinem Weg zugespielt / zu Teil. (anschaulicher hier: auf meinem Weg als auch in meiner Zeit) | Is fada mé ar an saoghal agus is ’mó bob glic do buaileadh orm le m’ ré. | Redewendung | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| weit weg, weit entfernt [räumlich und zeitlich] |
imigéin imigéin [imʹi'gʹe:nʹ]; | Adverb | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| jemanden Hindernisse in den Weg legen | constaic a chur i gcoinnibh ruda | Verb | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| halbtot, fast aufgebraucht [zur Hälfte weg/zu Ende], zu Ende, fast abgelaufen [Lebensmittel; nicht mehr als die Hälfte, der angegebenen Mindesthaltbarkeit] |
leathmharb leathmharb [lʹah-vɑrəv] | Adjektiv | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
vom Weg abkommen, fig auf Abwege geraten, das Ziel verfehlen
|
amú amú [ə'mu:];
| fig | Adverb | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Das Gras ist immer ein bisschen grüner. [bisschen alte Rechtschreibung] | An luibh ná faghtar is í a fhóireann. | Redewendung | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Jemand aus der Abteilung ist auf dem Weg nach unten zu dir. (bei Gespräch, jmdn. abholen zu lassen) | Tá dúine ón rannóg sin ar an mbealach anuas chugat. | Redewendung | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Länge f Länge (als Maß, auch Stück); |
fad m fad [fɑd], ICS. ----> faid {f}, Sing. Gen.: faid | Substantiv | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Hindernis -se n Die 2. Deklination im Irischen;
|
constaic constaicí f An Dara Díochlaonadh; constaic [ku:nstakʹ], Sing. Gen.: constaice [ku:nstakʹi], Plural: constaicí [ku:nstakʹi:];
| Substantiv | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
bleiben intransitiv ich bleibe = fanaim [Stamm im Irischen: fan; Verb der 1. Konjugation auf breitem Auslaut; Verbalnomen: fanúint, Verbaladjektiv: fanta]
|
fanaim fanaim [fɑnimʹ], fanúint [fɑ'nũ:nt'];
Präsens:
autonom: fantar;
Präteritum:
autonom: fanadh;
Imperfekt-Präteritum:
autonom: fhantaí;
Futur:
autonom: fanfar;
Konditional:
autonom: d'fhanfaí;
Imperativ:
autonom: fantar [2.Pers.Sing.: fan];
Konjunktiv-Präsens:
autonom: go bhfantar;
Konjunktiv-Präteritum:
autonom: dá bhfantaí;
Verbalnomen: fanúint;
Verbaladjektiv: fanta;
| Verb | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
gewaltsam wegnehmen, gewaltsam wegreißen transitiv ich nehme gewaltsam weg / ich reiße gewaltsam weg = fuadaím [Stamm im Irischen: fuadaigh; Verb der 2. Konjugation auf breitem Auslaut; Verbalnomen: fuadach; Verbaladjektiv: fuadaithe] |
fuadaím fuadaím [fuə'di:mʹ], fuadach [fuədəx];
Präsens:
autonom: fuadaítear;
Präteritum:
autonom: fuadaíodh;
Imperfekt-Präteritum:
autonom: d'fhuadaítí;
Futur:
autonom: fuadófar;
Konditional:
autonom: d'fhuadófaí;
Imperativ:
autonom: fuadaítear;
Konjunktiv-Präsens:
autonom: go bhfuadaítear;
Konjunktiv-Präteritum:
autonom: dá bhfuadaítí;
Verbalnomen: fuadach;
Verbaladjektiv: fuadaithe; | Verb | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Weg -e m |
conair [Sing. Nom.: an conair, Gen. an coinre, Dat.: don coinair; Pl. Nom.: na coinra, Gen.: na gcoinar] coinra f | Substantiv | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Weg -e m Die 1. Deklination im Irischen; |
bealach [Sing. Nom.: an bealach, Gen. an bhealaigh, Dat.: don bhealach / leis an mbealach; Pl. Nom.: na bealaí, Gen.: na mbealaí, Dat.: leis na bealaí] bealaí m An Chéad Díochlaonadh; bealach [bʹə'lɑx], bealaí [bʹa'li:]; | Substantiv | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Weg -e m Die 1. Deklination im Irischen; |
bóthar [Sing. Nom. an bóthar, Gen. an bhóthair; Pl. Nom.: na bóithre; na mbóithre] bóithre m An Chéad Díochlaonadh; bóthar [bɔ:r], | Substantiv | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Wetter [Klima] n Die 2. Deklination im Irischen;
1. Zeit, Epoche: die Vergangenheit; alte Zeit; Gegenwart;
2. Wetter, Klima: Das Wetter ist heute schlecht.
a. Klimaveränderung, Klimawechsel [Wetterveränderung, Wetterwechsel ---> Wetterbericht] atharrachadh aimsir;
engl. time; weather
|
aimsir [clíoma] [Sing. Nom.: an aimsir, Gen.: na haimsire, Dat.: leis an aimsir / don aimsir] f An Dara Díochlaonadh;
1. aimsir: an aimsir a chaidh; an t-seann aimsir; an aimsir seo;
2. Síon, Clíoma: Tha droch aimsir ann an-dhiug.
a. atharrachadh aimsir;
aimsir [amʃir/amʃər];
| Substantiv | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
ergründen [etwas oder einer Sache auf den Grund gehen] transitiv ich ergründe = promhaim [Stamm im Irischen: promh, Verb der 1. Konjugation, Verbaladjektiv mh fällt weg und wird ersetzt durch fa: profa, Verbalnomen: promhadh;] |
promhaim Präsens:
autonom: promhtar;
Präteritum:
autonom: promhadh;
Imperfekt-Präteritum:
autonom: phromhtaí;
Futur:
autonom: promhfar;
Konditional:
autonom: phromfaí;
Imperativ:
autonom: promhtar;
Konjunktiv-Präsens:
autonom: go bhpromphtar;
Konjunktiv-Präteritum:
autonom: dá bhpromhtaí;
Verbaladjektiv: profa;
Verbalnomen: promhadh; | Verb | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
weggehen ich gehe weg / imím (leat) [im Irischen: Stamm: imigh, Verbaladjektiv: imithe, Verbalnomen: imeacht]
|
imím imím [i'mʹi:mʹ], imeacht [i'mʹaxt];
Präsens:
autonom: imítear;
Präteritum:
autonom: [h]imíodh ([h] wenn zuvor das Geschriebene auf Vokal auslautet);
Imperfekt-Präteritum
autonom: d'imítí
Futur:
autonom: imeofar
Konditional:
autonom: d'imeafaí
Imperativ:
autonom: imítear;
Konjunktiv-Präsens:
autonom: go n-imítear;
Konjunktiv-Präteritum:
autonom: dá n-imítí;
Verbaladjektiv: imithe;
Verbalnomen: imeacht;
| Verb | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Als ich jung und kindlich (töricht) war, kaufte ich mir eine Fiedel für einen Schilling und 6 Groschen. Die Melodie, die gespielt wurde, war: Über den Bergen und weit weg von zu Haus. | Nuair a bhí mé óg agus mé gan chéill, cheannaigh mé fidil ar scilling is réal. Seo é an port a bhí ar casadh: Os cionn an chnoic is i bhfad ó bhaile | Redewendung | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
wegbewegen von intransitiv reflexiv ich bewege mich weg von = druidim níos sia [Stamm im Irischen: druid; Verb der 1. Konjugation auf schlankem Auslaut; Verbalnomen: druidim; Verbaladjektiv: druidte; an die jeweiligen Personalformen angleichen]
|
druidim níos sia druidim níos sia
| Verb | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
lassen [irreg.] transitiv ich lasse = leaogaim [Stamm im Irischen: leog; Verb der 1. Konjugation auf breitem Auslaut; Verbalnomen: leogaint; Verbaladjektiv: leogaithe]
|
leogaim leogaim [lʹogimʹ], leogaint [lʹogʹintʹ];
Präsens:
autonom: leogtar;
Präteritum:
autonom: leogadh;
Imperfekt-Präteritum:
autonom: leogtaí;
Futur:
autonom: leogfar;
Konditional:
autonom: leogfaí;
Konjunktiv-Präsens:
autonom: go leogtar;
Konjunktiv-Präteritum:
autonom: dá leagtaí;
Verbalnomen: leogaint;
Verbaldadjektiv: leogaithe;
| Verb | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Abkürzung -en f Die 1. Deklination im Irischen; 1. Nähe, Annäherung 2. Abkürzung |
cóngar cóngair [Nom./Dat.], cóngar [Gen.], a chóngara [Vok.] m An Chéad Díochlaonadh; cóngar [ko:ŋgər], Sing. Gen.: cóngair [ko:ŋgirʹ]; | Substantiv | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Zeit -- f Die 2. Deklination im Irischen;
1. Zeit, Epoche: die Vergangenheit; alte Zeit; Gegenwart;
2. Wetter, Klima: Das Wetter ist heute schlecht.
Klimaveränderung, Klimawechsel [Wetterveränderung, Wetterwechsel ---> Wetterbericht]; engl. time; weather |
aimsir [Sing. Nom.: an aimsir, Gen.: na haimsire, Dat.: leis an aimsir / don aimsir] -- f An Dara Díochlaonadh;
1. aimsir: an aimsir a chaidh; an t-seann aimsir; an aimsir seo;
2. Síon, Clíoma: Tha droch aimsir ann an-dhiug.
atharrachadh aimsir;
aimsir [amʃir/amʃər];
| Substantiv | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
ostwärts, nach Osten, nach Osten, östlich den Westen hinter sich lassen und den Kurs in eine andere Richtung aufnehmen, sich im Umbruch/ auf dem Weg befinden
|
aniar aniar [i'nʹiər];
| Adverb | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
anhalten ich halte an / coiscim [koʃkʹimʹ] [im Sinne von: verhindern, hindern, unterbrechen, verbieten] [Stamm: coisc [kosk]; {alt} Irisch eas-->eamar angepasst; Verbalnomen: cosc [kosk] , Verbaladjektiv: coiscthe [koʃkʹihi]; Futur: coiscfear autonom, coiscfidh sé / er wird anhalten;] Entpatalisierung des Verbstammes cois zu cosc; Verbalnomen: cosc |
coiscim coiscim [koʃkʹimʹ], cosc [kosk], coiscthe [koʃkʹihi];
Präsens:
1. Pers. Sing. coiscim
2. Pers. Sing. coisceann tú;
3. Pers. Sing. coisceann sé;
1. Pers. Pl. coiscimid;
2. Pers. Pl. coisceann sibh;
3. Pers. Pl. coisceann siad;
autonom: coisctear;
Präteritum:
1. Pers. Sing. do choisc mé;
2. Pers. Sing. do choisc tú;
3. Pers. Sing. do choisc sé,
1. Pers. Pl. do choisceamar [alte Form auf eas]
2. Pers. Pl. do choisc sibh;
3. Pers. Pl. do choisc siad;
autonom: coisceadh
Imperfekt-Präteritum:
1. Pers. Sing. do choiscinn
2. Pers. Sing. do choiscteá;
3. Pers. Sing. do choisceadh sé,
1. Pers. Pl. do do choiscimis;
2. Pers. Pl. do choisceadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscidís;
autonom: do choisctí
Futur:
1. Pers. Sing. coiscfidh mé;
2. Pers. Sing. coiscfidh tú;
3. Pers. Sing. coiscfidh sé;
1. Pers. Pl. coiscfidh
2. Pers. Pl. coiscfidh sibh;
3. Pers. Pl. coiscfidh siad;
autonom: coisfear
Konditional
1. Pers. Sing. do choiscfinn;
2. Pers. Sing. do choiscfeá;
3. Pers. Sing. do choiscfeadh sé;
1. Pers. Pl. do choiscfimis;
2. Pers. Pl. do choiscfeadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscfidís;
autonom: do choiscfí
Imperativ:
1. Pers. Sing. coiscim;
2. Pers. Sing. coisc;
3. Pers. Sing. coisceadh sé;
1. Pers. Pl. coiscimis;
2. Pers. Pl. coiscigí (**auf igí);
3. Pers. Pl. coiscidís;
autonom: coisctear;
Konjunktiv-Präsens
1. Pers. Sing. go gcoisce mé;
2. Pers. Sing. go gcoisce tú;
3. Pers. Sing. go gcoisce sé;
1. Pers. Pl. go gcoiscimid;
2. Pers. Pl. go gcoisce sibh;
3. Pers. Pl. go gcoisce siad;
autonom: go gcoisctear;
Konjunktiv-Präteritum:
1. Pers. Sing. dá gcoiscinn;
2. Pers. Sing. dá gcoiscteá;
3. Pers. Sing. dá gcoisceadh sé;
1. Pers. Pl. dá gcoiscimis;
2. Pers. Pl. dá gcoisceadh sibh;
3. Pers. Pl. dá gcoiscidís;
autonom: dá gcoisctí;
Verbalnomen: coisc;
Verbaladjektiv: coiscthe [koʃkʹihi];
ich halte an / coiscim [koʃkʹimʹ] [im Sinne von: verhindern, hindern, unterbrechen, verbieten] [Stamm: coisc [kosk]; {alt} Irisch eas angepasst; Verbalnomen: cosc [kosk] , Verbaladjektiv: coiscthe; Futur: coiscfear autonom, coiscfidh sé / er wird anhalten;] | Verb | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
hindern ich hinder(e) /coiscim Entpatalisierung des Verbstammes cois zu cosc; Verbalnomen: cosc |
coiscim coiscim [koʃkʹimʹ], cosc [kosk], coiscthe [koʃkʹihi];
Präsens:
1. Pers. Sing. coiscim
2. Pers. Sing. coisceann tú;
3. Pers. Sing. coisceann sé;
1. Pers. Pl. coiscimid;
2. Pers. Pl. coisceann sibh;
3. Pers. Pl. coisceann siad;
autonom: coisctear;
Präteritum:
1. Pers. Sing. do choisc mé;
2. Pers. Sing. do choisc tú;
3. Pers. Sing. do choisc sé,
1. Pers. Pl. do choisceamar [alte Form auf eas]
2. Pers. Pl. do choisc sibh;
3. Pers. Pl. do choisc siad;
autonom: coisceadh
Imperfekt-Präteritum:
1. Pers. Sing. do choiscinn
2. Pers. Sing. do choiscteá;
3. Pers. Sing. do choisceadh sé,
1. Pers. Pl. do do choiscimis;
2. Pers. Pl. do choisceadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscidís;
autonom: do choisctí
Futur:
1. Pers. Sing. coiscfidh mé;
2. Pers. Sing. coiscfidh tú;
3. Pers. Sing. coiscfidh sé;
1. Pers. Pl. coiscfidh
2. Pers. Pl. coiscfidh sibh;
3. Pers. Pl. coiscfidh siad;
autonom: coisfear
Konditional
1. Pers. Sing. do choiscfinn;
2. Pers. Sing. do choiscfeá;
3. Pers. Sing. do choiscfeadh sé;
1. Pers. Pl. do choiscfimis;
2. Pers. Pl. do choiscfeadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscfidís;
autonom: do choiscfí
Imperativ:
1. Pers. Sing. coiscim;
2. Pers. Sing. coisc;
3. Pers. Sing. coisceadh sé;
1. Pers. Pl. coiscimis;
2. Pers. Pl. coiscigí (**auf igí);
3. Pers. Pl. coiscidís;
autonom: coisctear;
Konjunktiv-Präsens
1. Pers. Sing. go gcoisce mé;
2. Pers. Sing. go gcoisce tú;
3. Pers. Sing. go gcoisce sé;
1. Pers. Pl. go gcoiscimid;
2. Pers. Pl. go gcoisce sibh;
3. Pers. Pl. go gcoisce siad;
autonom: go gcoisctear;
Konjunktiv-Präteritum:
1. Pers. Sing. dá gcoiscinn;
2. Pers. Sing. dá gcoiscteá;
3. Pers. Sing. dá gcoisceadh sé;
1. Pers. Pl. dá gcoiscimis;
2. Pers. Pl. dá gcoisceadh sibh;
3. Pers. Pl. dá gcoiscidís;
autonom: dá gcoisctí;
Verbalnomen: cosc;
Verbaladjektiv: coiscthe [koʃkʹihi];
ich halte an / coiscim [koʃkʹimʹ] [im Sinne von: verhindern, hindern, unterbrechen, verbieten] [Stamm: coisc [kosk]; {alt} Irisch eas angepasst; Verbalnomen: cosc [kosk] , Verbaladjektiv: coiscthe; Futur: coiscfear autonom, coiscfidh sé / er wird anhalten;] | Verb | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
verhindern ich verhinder(e) / coiscim Entpatalisierung des Verbstammes cois zu cosc; Verbalnomen: cosc |
coiscim coiscim [koʃkʹim'], cosc [kosk], coischthe [koʃkʹihi];
Präsens:
1. Pers. Sing. coiscim
2. Pers. Sing. coisceann tú;
3. Pers. Sing. coisceann sé;
1. Pers. Pl. coiscimid;
2. Pers. Pl. coisceann sibh;
3. Pers. Pl. coisceann siad;
autonom: coisctear;
Präteritum:
1. Pers. Sing. do choisc mé;
2. Pers. Sing. do choisc tú;
3. Pers. Sing. do choisc sé,
1. Pers. Pl. do choisceamar [alte Form auf eas]
2. Pers. Pl. do choisc sibh;
3. Pers. Pl. do choisc siad;
autonom: coisceadh
Imperfekt-Präteritum:
1. Pers. Sing. do choiscinn
2. Pers. Sing. do choiscteá;
3. Pers. Sing. do choisceadh sé,
1. Pers. Pl. do do choiscimis;
2. Pers. Pl. do choisceadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscidís;
autonom: do choisctí
Futur:
1. Pers. Sing. coiscfidh mé;
2. Pers. Sing. coiscfidh tú;
3. Pers. Sing. coiscfidh sé;
1. Pers. Pl. coiscfidh
2. Pers. Pl. coiscfidh sibh;
3. Pers. Pl. coiscfidh siad;
autonom: coisfear
Konditional
1. Pers. Sing. do choiscfinn;
2. Pers. Sing. do choiscfeá;
3. Pers. Sing. do choiscfeadh sé;
1. Pers. Pl. do choiscfimis;
2. Pers. Pl. do choiscfeadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscfidís;
autonom: do choiscfí
Imperativ:
1. Pers. Sing. coiscim;
2. Pers. Sing. coisc;
3. Pers. Sing. coisceadh sé;
1. Pers. Pl. coiscimis;
2. Pers. Pl. coiscigí (**auf igí);
3. Pers. Pl. coiscidís;
autonom: coisctear;
Konjunktiv-Präsens
1. Pers. Sing. go gcoisce mé;
2. Pers. Sing. go gcoisce tú;
3. Pers. Sing. go gcoisce sé;
1. Pers. Pl. go gcoiscimid;
2. Pers. Pl. go gcoisce sibh;
3. Pers. Pl. go gcoisce siad;
autonom: go gcoisctear;
Konjunktiv-Präteritum:
1. Pers. Sing. dá gcoiscinn;
2. Pers. Sing. dá gcoiscteá;
3. Pers. Sing. dá gcoisceadh sé;
1. Pers. Pl. dá gcoiscimis;
2. Pers. Pl. dá gcoisceadh sibh;
3. Pers. Pl. dá gcoiscidís;
autonom: dá gcoisctí;
Verbalnomen: coisc;
Verbaladjektiv: coischthe;
ich halte an / coiscim [koʃkʹimʹ] [im Sinne von: verhindern, hindern, unterbrechen, verbieten] [Stamm: coisc [kosk]; {alt} Irisch eas angepasst; Verbalnomen: cosc [kosk] , Verbaladjektiv: coischthe; Futur: coiscfear autonom, coiscfidh sé / er wird anhalten;] | Verb | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
unterbrechen ich unterbreche/coiscim [Stamm im Irischen: coisc; Verb der 1. Konjugation; Verbaladjektiv: coiscthe, Verbalnomen: cosc;] Entpatalisierung des Verbstammes cois zu cosc; Verbalnomen: cosc; |
coiscim coiscim [koʃkʹimʹ], cosc [kosk], coiscthe [koʃkʹihi];
Präsens:
1. Pers. Sing. coiscim
2. Pers. Sing. coisceann tú;
3. Pers. Sing. coisceann sé;
1. Pers. Pl. coiscimid;
2. Pers. Pl. coisceann sibh;
3. Pers. Pl. coisceann siad;
autonom: coisctear;
Präteritum:
1. Pers. Sing. do choisc mé;
2. Pers. Sing. do choisc tú;
3. Pers. Sing. do choisc sé,
1. Pers. Pl. do choisceamar [alte Form auf eas]
2. Pers. Pl. do choisc sibh;
3. Pers. Pl. do choisc siad;
autonom: coisceadh
Imperfekt-Präteritum:
1. Pers. Sing. do choiscinn
2. Pers. Sing. do choiscteá;
3. Pers. Sing. do choisceadh sé,
1. Pers. Pl. do do choiscimis;
2. Pers. Pl. do choisceadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscidís;
autonom: do choisctí
Futur:
1. Pers. Sing. coiscfidh mé;
2. Pers. Sing. coiscfidh tú;
3. Pers. Sing. coiscfidh sé;
1. Pers. Pl. coiscfidh
2. Pers. Pl. coiscfidh sibh;
3. Pers. Pl. coiscfidh siad;
autonom: coisfear
Konditional
1. Pers. Sing. do choiscfinn;
2. Pers. Sing. do choiscfeá;
3. Pers. Sing. do choiscfeadh sé;
1. Pers. Pl. do choiscfimis;
2. Pers. Pl. do choiscfeadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscfidís;
autonom: do choiscfí
Imperativ:
1. Pers. Sing. coiscim;
2. Pers. Sing. coisc;
3. Pers. Sing. coisceadh sé;
1. Pers. Pl. coiscimis;
2. Pers. Pl. coiscigí (**auf igí);
3. Pers. Pl. coiscidís;
autonom: coisctear;
Konjunktiv-Präsens
1. Pers. Sing. go gcoisce mé;
2. Pers. Sing. go gcoisce tú;
3. Pers. Sing. go gcoisce sé;
1. Pers. Pl. go gcoiscimid;
2. Pers. Pl. go gcoisce sibh;
3. Pers. Pl. go gcoisce siad;
autonom: go gcoisctear;
Konjunktiv-Präteritum:
1. Pers. Sing. dá gcoiscinn;
2. Pers. Sing. dá gcoiscteá;
3. Pers. Sing. dá gcoisceadh sé;
1. Pers. Pl. dá gcoiscimis;
2. Pers. Pl. dá gcoisceadh sibh;
3. Pers. Pl. dá gcoiscidís;
autonom: dá gcoisctí;
Verbalnomen: cosc;
Verbaladjektiv: coischthe;
ich halte an / coiscim [koʃkʹimʹ] [im Sinne von: verhindern, hindern, unterbrechen, verbieten] [Stamm: coisc [kosk]; {alt} Irisch eas angepasst; Verbalnomen: cosc [kosk] , Verbaladjektiv: coischthe; Futur: coiscfear autonom, coiscfidh sé / er wird anhalten;] | Verb | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
fremd, seltsam
|
iasachta iasachta [iəsəxtə];
| Adjektiv | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
ugs Ich muss los [auf dem Absprung sein/sich verabschieden] {ugs} ich mach mich auf den Weg | Caithfidh mé an bóthar a bhualadh. | Redewendung | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Es ist weit von hier. [Distanz weit weg von hier; es liegt weit weg von hier] | Tá sé i bhfad ón áit go. | Redewendung | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Hexe -n f An Dara Díochlaonadh; [alte Frau, Greisin, schrullige Frau, Hexe] |
cailleach [Sing. Nom.: an chailleach, Gen.: na caillí, Dat.: leis an gcailleach / don chailleach (cailligh); Plural: Nom.: na cailleacha, Gen.: na gcailleach, Dat.: leis na cailleacha] cailleacha [Nom./Dat.], cailleach [Gen.] f An Dára Díochlaonadh; cailleach [kal'ax]; gcailleach [gal'ax]; chailleach [xal'ax]; Sing. Gen.: caillí, Sing. Dat.: cailleach (alt: cailligh); Plural: Nom./Dat.: cailleacha, Gen.: cailleach, Vok.: a chailleacha; | Substantiv | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Abendland -- n Die 1. Deklination im Irischen; durch Antike und Christentum geformte kulturelle Einheit der europäischen Völker; Europa; Alte Welt; Okzident |
iarthar [Sing. Nom.: an t-iarthar, Gen.: an iarthair] m An Chéad Díochlaonadh; iarthar [iərhər]; iarthair [iərhir]; | gesch | Substantiv | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
einatmen, ausatmen ich atme ein; ich atme aus / séidim [im Irischen: Stamm séid aus dem {alt} Irischen sétim/chwythaf [Keltisch ?; bzw. (irgendwann mal) Welsh]; Verbaladjektiv /Partizip II: séidte; Verbalnomen: séideadh; Verb der 1. Konjugation; alte Formen im Präteritum auf eas (shéideas 1. Pers. Sing., shéidís 2. Pers. Sing., shéidabhair 2. Pers. Pl., shéideadar 3. Pers. Pl. noch geläufig in Conamara teilweise, Ulster, hier aber wieder kommt es auf die Personalform an wobei, 2. Pers. Pl. z. B. shéidabhair (wörtlich Luft ausbringen bedeutet) und verwendet wird, so ist die 3. Pers. Pl. shéideadar nicht mehr so geläufig, die 1. Pers. Sing. auf "eas" also shéideas, die 2. Pers. Sing. shéidís komischerweise wird, dort auch irgendwie indirekt angesprochen endet nämlich im Sprachgebrauch auch aus "eas" und diese führen vlt. Selbstgespräche aber irgendwie, wenn man direkt angesprochen wird im Deutschen würde man in der "Du-Form" sagen, so enden irgendwie die Verben auch auf "eas" also weicht von den Verbtabellen komplett ab, fällt einem dann nur am tú auf, das man gemeint ist; z. B. Atmest du? An séideas tú? ----> kann auch hier falsch geschrieben sein, man reflektiert das Gesprochene und trägt ein) | séid | Verb | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Konjugieren feiern transitiv intransitiv ich feier /comóraim [im Irischen: Stamm: comóir; Verbalnomen: comórta, Verbaladjektiv/Partizip II: comóirthe; So einfach ist es aber bei diesem Verb nicht, da zwei Formen hiervon kusieren. Einmal, so nennen wir es einmal "den Stamm auf comóir" und zum anderen den Stamm oder Konstrukt auf comóraigh, hat wohl beides dieselbe Bedeutung. Nur wie gesagt würden sich dann Unterschiede bei der Konjugation ergeben; geht man von comóraigh aus so würde man dann bei 1. Pers. Sing von comóraím sprechen nach dem Konjugationsschemata auf breiten Auslaut "aigh" wäre dann demnach die 2. Konjugation auf breitem Auslaut; wäre es comóir so wäre es ein mehrsilbiges Verb, welches synkopiert werden sollte, so wäre dieses eigentlich auch ein Verb der 2. Konjugation und zwar nach dem Konjugationschema synkopierte Verben die auf "ir" z. B. auslauten; hier aber "Achtung" handelt es sich nicht um ein mehrsilbiges synkopierte Verb sondern "um ein mehrsilbiges Verb das auf langem Auslaut und zwar auf "óir" endet, somit gehört dieses zu den wenigen mehrsilbigen Verben der 1. Konjugation wobei vor Endungen entpatalisiert wird das heißt im schlechten grammatikalischen Deutsch, wir streichen das i vor dem r weg "also nicht óir sondern hieraus wird "ór" gebildet. Wie schon geschrieben ist nicht immer der Normalfall, davon gibt es auch nicht so viele Verben, die es dann aber so gibt, die haben es dann in sich. Was noch vlt. wichtig, das es sich bei beiden Konstrukten oder Stämmen, um ein transitives Verb handelt] Verbalnomen: comórta |
comóraim Präsens:
autonom: comórtar;
Präteritum:
autonom: comóradh;
Imperfekt-Präteritum:
autonom: chomórtaí;
Futur:
autonom: comórfar;
Konditional:
autonom: chomórfaí;
Imperativ:
autonom: comórtar;
Konjunktiv-Präsens:
autonom: go gcomórtar;
Konjunktiv-Präteritum:
autonom: dá gcomórtaí;
Verbaladjektiv/Partizip II: comóirthe; comórtha;
Verbalnomen: comórta; comórú;
| Verb | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ergebnis ohne Gewähr Generiert am 11.12.2025 0:02:32 neuer EintragEinträge prüfenIm Forum nachfragenandere Quellen Häufigkeit | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Irisch Deutsch alte Weg
Ä
<-- Eingabehilfe einblenden - klicken