| Deutsch▲▼ | Kurdisch▲▼ | Kategorie | Typ | ||||||
|
Kopf m |
qur m | Substantiv | |||||||
| yaser | rot kopf | ||||||||
| Kopf[n] | ser | ||||||||
|
[Kopf-]Kissen - n ~ (n), Polster (n); Persisch: bāliš;
Kurdisch: balgîh, balîf (f), balîv (f); (balgeh zu balge, balagîh zu bal(a)gî;]; Armenisch: balj |
balgî(h) f | Substantiv | |||||||
|
[Kopf]Tuch [Kopf]Tücher n Türkçe: eşarp |
şalpe f şalpe: Cûreyek pêça serê jinaye û rengîn e. Tirkî: eşarp | Substantiv | |||||||
|
schlachten transitiv (Kopf/Haupt abmachen) | serjêkirin | Verb | |||||||
| Mein Kopf tut weh. (Ich habe Kopfschmerzen). | Serê min têşe. | ||||||||
| die Kehle durchschneiden, enthaupten, Kopf abmachen transitiv | ser jê kirin | Verb | |||||||
|
Auf jedem Acker ein Stein, in jedem Kopf ein Verstand (K) kurd. Sprichwort | Her hêgeda ju kemere, her qafikedeju aqil. | Redewendung | |||||||
|
behaupten [auch durchsetzen] transitiv (Definition: über den Kopf hinwegsetzen, fig) |
kaus serkişandin [trans.] kausatives Verb | Verb | |||||||
|
Horn Hörner n Horn: 1. gebogener spitzer, harter Auswuchs am Kopf bestimmter Tiere. Türkçe: boynuz
|
qoç ² qoç[an] m qoç: Hestiyê di serê hinek lawiran da dirêj, badayî an jî wek çeleta derdikeve. Tirkî: boynuz | Substantiv | |||||||
|
Blüte f, Knolle f, Blust m oder n [schweizerisch, österr.], Blütenkopf m; Blume [auch im Allgemeinen hier aber eher fig. der Kopf der Blume] -n f mittelhochdeutsch bluome, althochdeutsch bluoma, bluomo; Tîrkî: çiçek |
kulîlk f Hêmanên gîha ên ku toximê wan dihewîne, gupike rengîn ya bi serê gulan ve şên dibe û zêdetir bêhndarin. | botan | Substantiv | ||||||
|
Tücher - f, pl | paçik | Substantiv | |||||||
|
Kopf m |
qaf m | Substantiv | |||||||
|
Kopf Köpfe m 2.Fall Genitiv Singular: [e]s
3.Fall Dativ Plural: -n | serî | Substantiv | |||||||
|
Kopf Köpfe m | ser (Soranî): sar ausgesprochen | Substantiv | |||||||
|
Kopf Köpfe m | ser | Substantiv | |||||||
|
Kopf Köpfe m der Kopf, den man hinhält für etwas also abstrakt für eine Person ansonsten nur für den Kopf als solches (Teil auf dem Hals) "ser" | serwer | Substantiv | |||||||
|
Fußball m Ballspiel, welches von 2 Mannschaften ausgetragen wird bei dem der Ball [mit dem Fuß, Bein, Kopf oder durch körperlichen Einsatz] über die Torlinie des gegnerischen Tores zu spielen ist. Unter der Vorraussetzung, das hierbei die Hände oder Arme nicht den Ball berühren sollten. |
fûtbol Lîstikek goge ye, di navbera 2 yaneyên yanzdeh kesî de tê lîstin, lîstikvan gogê bi nigan an jî bi serî davêje keleha dijberê xwe.
hevwate: goga nigan | sport | Substantiv | ||||||
|
Frosch Frösche m Frosch: a) im und am Wasser lebendes Tier mit gedrungenem Körper von grüner oder brauner Färbung, flachem Kopf mit breitem Maul, großen, oft stark hervortretenden Augen und langen, als Sprungbeine ausgebildeten Hintergliedmaßen b) (volkstümlich) Froschlurch; Norddeutsch: Lork; Berliner Mundart: Padde; |
beq - m beq {m}; heywanek hêkker e û çêlikê wan di avên sekandî de mezin dibe û dikare li reşayiyan jî bijî, di avê da ajnê dike li reşayîye bi qilkirinê dimeşe | Substantiv | |||||||
|
kopfüber ~, mit dem Kopf nach unten | serjêr | Adverb | |||||||
|
Beule -n f ~, Horn (n/sing) (pl/Hörner) am Kopf z. B. |
dep m | Substantiv | |||||||
|
Halfter Halfter n für Pferde, wird um den Kopf des Tieres angelegt, um das Tier zu führen |
hevsar ~,hefsar | Substantiv | |||||||
|
Schädel - m Skelett des Kopfes von Tieren und Menschen, Verstand und Kopf von Tieren und Menschen. Türkisch: kafatası;
Syn. zu Schädel: Kopf, Rübe, Haupt; im Kurdischen Hevwate gemeinsame Abstammung /Herkunft Syn. zu Schädel: Kopf, Rübe, Haupt; im Kurdischen Hevwate gemeinsame Abstammung /Herkunft
Herkunft: mittelhochdeutsch schedel = Schädel, Herkunft ungeklärt; vielleicht ursprünglich = Gefäß |
qaqot ant. - m qaqot {ant.}: Bêşa hestî yê serê ajal û mirovan, tevahiya hestî yê serê ajal û mirovan. Tîrkî: kafatası;
Hevwate: kapol, kilox, kolîş, qepol,qoq, tasa serî, cimcim Hevwate: kapol, kilox, kolîş, qepol,qoq, tasa serî, cimcim | anato | Substantiv | ||||||
|
Zaum Zäume m Zaumzeug (n) [über den Kopf und ins Maul von Zug- und Reittieren gelegte Vorrichtung aus Riemen u. Metallteilen (zum Lenken und Führen des Tieres)] | lexaw | Substantiv | |||||||
|
Atlas -...lanten m Atlas {gr.}: (nach dem Riesen der griechischen Sage, der das Himmelsgewölbe trägt)
1. (Geografie) a) Sammlung gleichartig bearbeiteter geografischer Karten in Buchform; b) Sammlung von Bildtafeln aus einem Wissensgebiet in Buchform. 2. (selten) Atlant; 3. (ohne Plural); (Medizin) erster Halswirbel, der den Kopf trägt
|
atlas m
| geogr, mediz | Substantiv | ||||||
| Ergebnis ohne Gewähr Generiert am 11.12.2025 13:53:59 neuer EintragEinträge prüfenIm Forum nachfragenother sources Häufigkeit | |||||||||
Kurdisch German [Kopf]Tüchern
Ä
<-- Eingabehilfe einblenden - klicken