| Deutsch▲▼ | Irisch▲▼ | Kategorie | Typ | ||
|
anhalten ich halte an / coiscim [koʃkʹimʹ] [im Sinne von: verhindern, hindern, unterbrechen, verbieten] [Stamm: coisc [kosk]; {alt} Irisch eas-->eamar angepasst; Verbalnomen: cosc [kosk] , Verbaladjektiv: coiscthe [koʃkʹihi]; Futur: coiscfear autonom, coiscfidh sé / er wird anhalten;] Entpatalisierung des Verbstammes cois zu cosc; Verbalnomen: cosc |
coiscim coiscim [koʃkʹimʹ], cosc [kosk], coiscthe [koʃkʹihi];
Präsens:
1. Pers. Sing. coiscim
2. Pers. Sing. coisceann tú;
3. Pers. Sing. coisceann sé;
1. Pers. Pl. coiscimid;
2. Pers. Pl. coisceann sibh;
3. Pers. Pl. coisceann siad;
autonom: coisctear;
Präteritum:
1. Pers. Sing. do choisc mé;
2. Pers. Sing. do choisc tú;
3. Pers. Sing. do choisc sé,
1. Pers. Pl. do choisceamar [alte Form auf eas]
2. Pers. Pl. do choisc sibh;
3. Pers. Pl. do choisc siad;
autonom: coisceadh
Imperfekt-Präteritum:
1. Pers. Sing. do choiscinn
2. Pers. Sing. do choiscteá;
3. Pers. Sing. do choisceadh sé,
1. Pers. Pl. do do choiscimis;
2. Pers. Pl. do choisceadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscidís;
autonom: do choisctí
Futur:
1. Pers. Sing. coiscfidh mé;
2. Pers. Sing. coiscfidh tú;
3. Pers. Sing. coiscfidh sé;
1. Pers. Pl. coiscfidh
2. Pers. Pl. coiscfidh sibh;
3. Pers. Pl. coiscfidh siad;
autonom: coisfear
Konditional
1. Pers. Sing. do choiscfinn;
2. Pers. Sing. do choiscfeá;
3. Pers. Sing. do choiscfeadh sé;
1. Pers. Pl. do choiscfimis;
2. Pers. Pl. do choiscfeadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscfidís;
autonom: do choiscfí
Imperativ:
1. Pers. Sing. coiscim;
2. Pers. Sing. coisc;
3. Pers. Sing. coisceadh sé;
1. Pers. Pl. coiscimis;
2. Pers. Pl. coiscigí (**auf igí);
3. Pers. Pl. coiscidís;
autonom: coisctear;
Konjunktiv-Präsens
1. Pers. Sing. go gcoisce mé;
2. Pers. Sing. go gcoisce tú;
3. Pers. Sing. go gcoisce sé;
1. Pers. Pl. go gcoiscimid;
2. Pers. Pl. go gcoisce sibh;
3. Pers. Pl. go gcoisce siad;
autonom: go gcoisctear;
Konjunktiv-Präteritum:
1. Pers. Sing. dá gcoiscinn;
2. Pers. Sing. dá gcoiscteá;
3. Pers. Sing. dá gcoisceadh sé;
1. Pers. Pl. dá gcoiscimis;
2. Pers. Pl. dá gcoisceadh sibh;
3. Pers. Pl. dá gcoiscidís;
autonom: dá gcoisctí;
Verbalnomen: coisc;
Verbaladjektiv: coiscthe [koʃkʹihi];
ich halte an / coiscim [koʃkʹimʹ] [im Sinne von: verhindern, hindern, unterbrechen, verbieten] [Stamm: coisc [kosk]; {alt} Irisch eas angepasst; Verbalnomen: cosc [kosk] , Verbaladjektiv: coiscthe; Futur: coiscfear autonom, coiscfidh sé / er wird anhalten;] | Verb | |||
|
Wiesel [auch Schlange, Ratte verächtlich] - n |
eas [Sing. Nom.: an eas, Gen.: na heasa, Dat.: don eas / leis an eas; Pl. Nom.: na heasa, Gen.: na n-eas, Dat.: leis na heasa] easa [Nom./Dat.], eas [Gen.] f eas [ɑs], easa [ɑsə]; | Substantiv | |||
|
Wasserfall -fälle m Die 1. Deklination im Irischen; |
eas [Sing. Nom.: an t-eas, Gen.: an easa, Dat.: don eas / leis an eas; Pl. Nom.: na heasanna, Gen.: na n-easanna, Dat.: leis na heasanna] easanna m An Chéad Díochlaonadh; eas [ɑs], Sing. Gen.: easa [ɑsə], Plural: easanna [ɑsənə]; | Substantiv | |||
|
liefern transitiv ich liefere /soláthraím
(slɑ:r'hi:mʹ, slɑ:hər) [im Irischen: Stamm: soláthair, Verbalnomen: soláthar, Verbaladjektiv: soláthairthe; kein Standardverb, hiervon sind je nach Region noch Endungen gebräuchlich: auf eas,ir, im Präteritum auf íos, ír, + 2. Pers., im Futur soláthród (nicht Standard), + Vergangenheitspartikel do wird nicht im Standard verwendet, ist eine Besonderheit, da es Regionen gibt, die die Vergangenheitsform "do" dem Verb nicht voranstellen, bei diesem Verb wird hiervon aber im Nicht-Standard Gebrauch gemacht, im Standard natürlich Vergangenheitswort dá wird ganz normal dem Verb vorangestellt; Futur Standard: soláthróid analytisch;]
Verbalnomen: soláthar (slɑ:hər) |
soláthraím soláthraím [slɑ:r'hi:mʹ], soláthar [slɑ:hər];
Präsens:
autonom: soláthraítear;
Präteritum:
autonom: soláthraíodh;
Imperfekt-Präteritum:
autonom: sholáthraítí;
Futur:
autonom: soláthrófar;
Konditional:
autonom: sholáthrófaí;
Konjunktiv-Präsens:
autonom: go soláthraítear;
Konjunktiv-Präteritum:
autonom: dá soláthraítí;
Verbaladjektiv: soláthairthe;
Verbalnomen: soláthar; | Verb | |||
|
hindern ich hinder(e) /coiscim Entpatalisierung des Verbstammes cois zu cosc; Verbalnomen: cosc |
coiscim coiscim [koʃkʹimʹ], cosc [kosk], coiscthe [koʃkʹihi];
Präsens:
1. Pers. Sing. coiscim
2. Pers. Sing. coisceann tú;
3. Pers. Sing. coisceann sé;
1. Pers. Pl. coiscimid;
2. Pers. Pl. coisceann sibh;
3. Pers. Pl. coisceann siad;
autonom: coisctear;
Präteritum:
1. Pers. Sing. do choisc mé;
2. Pers. Sing. do choisc tú;
3. Pers. Sing. do choisc sé,
1. Pers. Pl. do choisceamar [alte Form auf eas]
2. Pers. Pl. do choisc sibh;
3. Pers. Pl. do choisc siad;
autonom: coisceadh
Imperfekt-Präteritum:
1. Pers. Sing. do choiscinn
2. Pers. Sing. do choiscteá;
3. Pers. Sing. do choisceadh sé,
1. Pers. Pl. do do choiscimis;
2. Pers. Pl. do choisceadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscidís;
autonom: do choisctí
Futur:
1. Pers. Sing. coiscfidh mé;
2. Pers. Sing. coiscfidh tú;
3. Pers. Sing. coiscfidh sé;
1. Pers. Pl. coiscfidh
2. Pers. Pl. coiscfidh sibh;
3. Pers. Pl. coiscfidh siad;
autonom: coisfear
Konditional
1. Pers. Sing. do choiscfinn;
2. Pers. Sing. do choiscfeá;
3. Pers. Sing. do choiscfeadh sé;
1. Pers. Pl. do choiscfimis;
2. Pers. Pl. do choiscfeadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscfidís;
autonom: do choiscfí
Imperativ:
1. Pers. Sing. coiscim;
2. Pers. Sing. coisc;
3. Pers. Sing. coisceadh sé;
1. Pers. Pl. coiscimis;
2. Pers. Pl. coiscigí (**auf igí);
3. Pers. Pl. coiscidís;
autonom: coisctear;
Konjunktiv-Präsens
1. Pers. Sing. go gcoisce mé;
2. Pers. Sing. go gcoisce tú;
3. Pers. Sing. go gcoisce sé;
1. Pers. Pl. go gcoiscimid;
2. Pers. Pl. go gcoisce sibh;
3. Pers. Pl. go gcoisce siad;
autonom: go gcoisctear;
Konjunktiv-Präteritum:
1. Pers. Sing. dá gcoiscinn;
2. Pers. Sing. dá gcoiscteá;
3. Pers. Sing. dá gcoisceadh sé;
1. Pers. Pl. dá gcoiscimis;
2. Pers. Pl. dá gcoisceadh sibh;
3. Pers. Pl. dá gcoiscidís;
autonom: dá gcoisctí;
Verbalnomen: cosc;
Verbaladjektiv: coiscthe [koʃkʹihi];
ich halte an / coiscim [koʃkʹimʹ] [im Sinne von: verhindern, hindern, unterbrechen, verbieten] [Stamm: coisc [kosk]; {alt} Irisch eas angepasst; Verbalnomen: cosc [kosk] , Verbaladjektiv: coiscthe; Futur: coiscfear autonom, coiscfidh sé / er wird anhalten;] | Verb | |||
|
unterbrechen ich unterbreche/coiscim [Stamm im Irischen: coisc; Verb der 1. Konjugation; Verbaladjektiv: coiscthe, Verbalnomen: cosc;] Entpatalisierung des Verbstammes cois zu cosc; Verbalnomen: cosc; |
coiscim coiscim [koʃkʹimʹ], cosc [kosk], coiscthe [koʃkʹihi];
Präsens:
1. Pers. Sing. coiscim
2. Pers. Sing. coisceann tú;
3. Pers. Sing. coisceann sé;
1. Pers. Pl. coiscimid;
2. Pers. Pl. coisceann sibh;
3. Pers. Pl. coisceann siad;
autonom: coisctear;
Präteritum:
1. Pers. Sing. do choisc mé;
2. Pers. Sing. do choisc tú;
3. Pers. Sing. do choisc sé,
1. Pers. Pl. do choisceamar [alte Form auf eas]
2. Pers. Pl. do choisc sibh;
3. Pers. Pl. do choisc siad;
autonom: coisceadh
Imperfekt-Präteritum:
1. Pers. Sing. do choiscinn
2. Pers. Sing. do choiscteá;
3. Pers. Sing. do choisceadh sé,
1. Pers. Pl. do do choiscimis;
2. Pers. Pl. do choisceadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscidís;
autonom: do choisctí
Futur:
1. Pers. Sing. coiscfidh mé;
2. Pers. Sing. coiscfidh tú;
3. Pers. Sing. coiscfidh sé;
1. Pers. Pl. coiscfidh
2. Pers. Pl. coiscfidh sibh;
3. Pers. Pl. coiscfidh siad;
autonom: coisfear
Konditional
1. Pers. Sing. do choiscfinn;
2. Pers. Sing. do choiscfeá;
3. Pers. Sing. do choiscfeadh sé;
1. Pers. Pl. do choiscfimis;
2. Pers. Pl. do choiscfeadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscfidís;
autonom: do choiscfí
Imperativ:
1. Pers. Sing. coiscim;
2. Pers. Sing. coisc;
3. Pers. Sing. coisceadh sé;
1. Pers. Pl. coiscimis;
2. Pers. Pl. coiscigí (**auf igí);
3. Pers. Pl. coiscidís;
autonom: coisctear;
Konjunktiv-Präsens
1. Pers. Sing. go gcoisce mé;
2. Pers. Sing. go gcoisce tú;
3. Pers. Sing. go gcoisce sé;
1. Pers. Pl. go gcoiscimid;
2. Pers. Pl. go gcoisce sibh;
3. Pers. Pl. go gcoisce siad;
autonom: go gcoisctear;
Konjunktiv-Präteritum:
1. Pers. Sing. dá gcoiscinn;
2. Pers. Sing. dá gcoiscteá;
3. Pers. Sing. dá gcoisceadh sé;
1. Pers. Pl. dá gcoiscimis;
2. Pers. Pl. dá gcoisceadh sibh;
3. Pers. Pl. dá gcoiscidís;
autonom: dá gcoisctí;
Verbalnomen: cosc;
Verbaladjektiv: coischthe;
ich halte an / coiscim [koʃkʹimʹ] [im Sinne von: verhindern, hindern, unterbrechen, verbieten] [Stamm: coisc [kosk]; {alt} Irisch eas angepasst; Verbalnomen: cosc [kosk] , Verbaladjektiv: coischthe; Futur: coiscfear autonom, coiscfidh sé / er wird anhalten;] | Verb | |||
|
verhindern ich verhinder(e) / coiscim Entpatalisierung des Verbstammes cois zu cosc; Verbalnomen: cosc |
coiscim coiscim [koʃkʹim'], cosc [kosk], coischthe [koʃkʹihi];
Präsens:
1. Pers. Sing. coiscim
2. Pers. Sing. coisceann tú;
3. Pers. Sing. coisceann sé;
1. Pers. Pl. coiscimid;
2. Pers. Pl. coisceann sibh;
3. Pers. Pl. coisceann siad;
autonom: coisctear;
Präteritum:
1. Pers. Sing. do choisc mé;
2. Pers. Sing. do choisc tú;
3. Pers. Sing. do choisc sé,
1. Pers. Pl. do choisceamar [alte Form auf eas]
2. Pers. Pl. do choisc sibh;
3. Pers. Pl. do choisc siad;
autonom: coisceadh
Imperfekt-Präteritum:
1. Pers. Sing. do choiscinn
2. Pers. Sing. do choiscteá;
3. Pers. Sing. do choisceadh sé,
1. Pers. Pl. do do choiscimis;
2. Pers. Pl. do choisceadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscidís;
autonom: do choisctí
Futur:
1. Pers. Sing. coiscfidh mé;
2. Pers. Sing. coiscfidh tú;
3. Pers. Sing. coiscfidh sé;
1. Pers. Pl. coiscfidh
2. Pers. Pl. coiscfidh sibh;
3. Pers. Pl. coiscfidh siad;
autonom: coisfear
Konditional
1. Pers. Sing. do choiscfinn;
2. Pers. Sing. do choiscfeá;
3. Pers. Sing. do choiscfeadh sé;
1. Pers. Pl. do choiscfimis;
2. Pers. Pl. do choiscfeadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscfidís;
autonom: do choiscfí
Imperativ:
1. Pers. Sing. coiscim;
2. Pers. Sing. coisc;
3. Pers. Sing. coisceadh sé;
1. Pers. Pl. coiscimis;
2. Pers. Pl. coiscigí (**auf igí);
3. Pers. Pl. coiscidís;
autonom: coisctear;
Konjunktiv-Präsens
1. Pers. Sing. go gcoisce mé;
2. Pers. Sing. go gcoisce tú;
3. Pers. Sing. go gcoisce sé;
1. Pers. Pl. go gcoiscimid;
2. Pers. Pl. go gcoisce sibh;
3. Pers. Pl. go gcoisce siad;
autonom: go gcoisctear;
Konjunktiv-Präteritum:
1. Pers. Sing. dá gcoiscinn;
2. Pers. Sing. dá gcoiscteá;
3. Pers. Sing. dá gcoisceadh sé;
1. Pers. Pl. dá gcoiscimis;
2. Pers. Pl. dá gcoisceadh sibh;
3. Pers. Pl. dá gcoiscidís;
autonom: dá gcoisctí;
Verbalnomen: coisc;
Verbaladjektiv: coischthe;
ich halte an / coiscim [koʃkʹimʹ] [im Sinne von: verhindern, hindern, unterbrechen, verbieten] [Stamm: coisc [kosk]; {alt} Irisch eas angepasst; Verbalnomen: cosc [kosk] , Verbaladjektiv: coischthe; Futur: coiscfear autonom, coiscfidh sé / er wird anhalten;] | Verb | |||
|
einatmen, ausatmen ich atme ein; ich atme aus / séidim [im Irischen: Stamm séid aus dem {alt} Irischen sétim/chwythaf [Keltisch ?; bzw. (irgendwann mal) Welsh]; Verbaladjektiv /Partizip II: séidte; Verbalnomen: séideadh; Verb der 1. Konjugation; alte Formen im Präteritum auf eas (shéideas 1. Pers. Sing., shéidís 2. Pers. Sing., shéidabhair 2. Pers. Pl., shéideadar 3. Pers. Pl. noch geläufig in Conamara teilweise, Ulster, hier aber wieder kommt es auf die Personalform an wobei, 2. Pers. Pl. z. B. shéidabhair (wörtlich Luft ausbringen bedeutet) und verwendet wird, so ist die 3. Pers. Pl. shéideadar nicht mehr so geläufig, die 1. Pers. Sing. auf "eas" also shéideas, die 2. Pers. Sing. shéidís komischerweise wird, dort auch irgendwie indirekt angesprochen endet nämlich im Sprachgebrauch auch aus "eas" und diese führen vlt. Selbstgespräche aber irgendwie, wenn man direkt angesprochen wird im Deutschen würde man in der "Du-Form" sagen, so enden irgendwie die Verben auch auf "eas" also weicht von den Verbtabellen komplett ab, fällt einem dann nur am tú auf, das man gemeint ist; z. B. Atmest du? An séideas tú? ----> kann auch hier falsch geschrieben sein, man reflektiert das Gesprochene und trägt ein) | séid | Verb | |||
| Ergebnis ohne Gewähr Generiert am 07.12.2025 2:53:54 neuer EintragEinträge prüfenIm Forum nachfragenother sources Häufigkeit | |||||
Irisch German eas
Ä
<-- Eingabehilfe einblenden - klicken