coiscim [koʃkʹimʹ], cosc [kosk], coiscthe [koʃkʹihi];
Präsens:
1. Pers. Sing. coiscim
2. Pers. Sing. coisceann tú;
3. Pers. Sing. coisceann sé;
1. Pers. Pl. coiscimid;
2. Pers. Pl. coisceann sibh;
3. Pers. Pl. coisceann siad;
autonom: coisctear;
Präteritum:
1. Pers. Sing. do choisc mé;
2. Pers. Sing. do choisc tú;
3. Pers. Sing. do choisc sé,
1. Pers. Pl. do choisceamar [alte Form auf eas]
2. Pers. Pl. do choisc sibh;
3. Pers. Pl. do choisc siad;
autonom: coisceadh
Imperfekt-Präteritum:
1. Pers. Sing. do choiscinn
2. Pers. Sing. do choiscteá;
3. Pers. Sing. do choisceadh sé,
1. Pers. Pl. do do choiscimis;
2. Pers. Pl. do choisceadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscidís;
autonom: do choisctí
Futur:
1. Pers. Sing. coiscfidh mé;
2. Pers. Sing. coiscfidh tú;
3. Pers. Sing. coiscfidh sé;
1. Pers. Pl. coiscfidh
2. Pers. Pl. coiscfidh sibh;
3. Pers. Pl. coiscfidh siad;
autonom: coisfear
Konditional
1. Pers. Sing. do choiscfinn;
2. Pers. Sing. do choiscfeá;
3. Pers. Sing. do choiscfeadh sé;
1. Pers. Pl. do choiscfimis;
2. Pers. Pl. do choiscfeadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscfidís;
autonom: do choiscfí
Imperativ:
1. Pers. Sing. coiscim;
2. Pers. Sing. coisc;
3. Pers. Sing. coisceadh sé;
1. Pers. Pl. coiscimis;
2. Pers. Pl. coiscigí (**auf igí);
3. Pers. Pl. coiscidís;
autonom: coisctear;
Konjunktiv-Präsens
1. Pers. Sing. go gcoisce mé;
2. Pers. Sing. go gcoisce tú;
3. Pers. Sing. go gcoisce sé;
1. Pers. Pl. go gcoiscimid;
2. Pers. Pl. go gcoisce sibh;
3. Pers. Pl. go gcoisce siad;
autonom: go gcoisctear;
Konjunktiv-Präteritum:
1. Pers. Sing. dá gcoiscinn;
2. Pers. Sing. dá gcoiscteá;
3. Pers. Sing. dá gcoisceadh sé;
1. Pers. Pl. dá gcoiscimis;
2. Pers. Pl. dá gcoisceadh sibh;
3. Pers. Pl. dá gcoiscidís;
autonom: dá gcoisctí;
Verbalnomen: coisc;
Verbaladjektiv: coiscthe [koʃkʹihi];
ich halte an / coiscim [koʃkʹimʹ] [im Sinne von: verhindern, hindern, unterbrechen, verbieten] [Stamm: coisc [kosk]; {alt} Irisch eas angepasst; Verbalnomen: cosc [kosk] , Verbaladjektiv: coiscthe; Futur: coiscfear autonom, coiscfidh sé / er wird anhalten;]
coiscim [koʃkʹimʹ], cosc [kosk], coiscthe [koʃkʹihi];
Präsens:
1. Pers. Sing. coiscim
2. Pers. Sing. coisceann tú;
3. Pers. Sing. coisceann sé;
1. Pers. Pl. coiscimid;
2. Pers. Pl. coisceann sibh;
3. Pers. Pl. coisceann siad;
autonom: coisctear;
Präteritum:
1. Pers. Sing. do choisc mé;
2. Pers. Sing. do choisc tú;
3. Pers. Sing. do choisc sé,
1. Pers. Pl. do choisceamar [alte Form auf eas]
2. Pers. Pl. do choisc sibh;
3. Pers. Pl. do choisc siad;
autonom: coisceadh
Imperfekt-Präteritum:
1. Pers. Sing. do choiscinn
2. Pers. Sing. do choiscteá;
3. Pers. Sing. do choisceadh sé,
1. Pers. Pl. do do choiscimis;
2. Pers. Pl. do choisceadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscidís;
autonom: do choisctí
Futur:
1. Pers. Sing. coiscfidh mé;
2. Pers. Sing. coiscfidh tú;
3. Pers. Sing. coiscfidh sé;
1. Pers. Pl. coiscfidh
2. Pers. Pl. coiscfidh sibh;
3. Pers. Pl. coiscfidh siad;
autonom: coisfear
Konditional
1. Pers. Sing. do choiscfinn;
2. Pers. Sing. do choiscfeá;
3. Pers. Sing. do choiscfeadh sé;
1. Pers. Pl. do choiscfimis;
2. Pers. Pl. do choiscfeadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscfidís;
autonom: do choiscfí
Imperativ:
1. Pers. Sing. coiscim;
2. Pers. Sing. coisc;
3. Pers. Sing. coisceadh sé;
1. Pers. Pl. coiscimis;
2. Pers. Pl. coiscigí (**auf igí);
3. Pers. Pl. coiscidís;
autonom: coisctear;
Konjunktiv-Präsens
1. Pers. Sing. go gcoisce mé;
2. Pers. Sing. go gcoisce tú;
3. Pers. Sing. go gcoisce sé;
1. Pers. Pl. go gcoiscimid;
2. Pers. Pl. go gcoisce sibh;
3. Pers. Pl. go gcoisce siad;
autonom: go gcoisctear;
Konjunktiv-Präteritum:
1. Pers. Sing. dá gcoiscinn;
2. Pers. Sing. dá gcoiscteá;
3. Pers. Sing. dá gcoisceadh sé;
1. Pers. Pl. dá gcoiscimis;
2. Pers. Pl. dá gcoisceadh sibh;
3. Pers. Pl. dá gcoiscidís;
autonom: dá gcoisctí;
Verbalnomen: cosc;
Verbaladjektiv: coiscthe [koʃkʹihi];
ich halte an / coiscim [koʃkʹimʹ] [im Sinne von: verhindern, hindern, unterbrechen, verbieten] [Stamm: coisc [kosk]; {alt} Irisch eas angepasst; Verbalnomen: cosc [kosk] , Verbaladjektiv: coiscthe; Futur: coiscfear autonom, coiscfidh sé / er wird anhalten;]
coiscim [koʃkʹimʹ], cosc [kosk], coiscthe [koʃkʹihi];
Präsens:
1. Pers. Sing. coiscim
2. Pers. Sing. coisceann tú;
3. Pers. Sing. coisceann sé;
1. Pers. Pl. coiscimid;
2. Pers. Pl. coisceann sibh;
3. Pers. Pl. coisceann siad;
autonom: coisctear;
Präteritum:
1. Pers. Sing. do choisc mé;
2. Pers. Sing. do choisc tú;
3. Pers. Sing. do choisc sé,
1. Pers. Pl. do choisceamar [alte Form auf eas]
2. Pers. Pl. do choisc sibh;
3. Pers. Pl. do choisc siad;
autonom: coisceadh
Imperfekt-Präteritum:
1. Pers. Sing. do choiscinn
2. Pers. Sing. do choiscteá;
3. Pers. Sing. do choisceadh sé,
1. Pers. Pl. do do choiscimis;
2. Pers. Pl. do choisceadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscidís;
autonom: do choisctí
Futur:
1. Pers. Sing. coiscfidh mé;
2. Pers. Sing. coiscfidh tú;
3. Pers. Sing. coiscfidh sé;
1. Pers. Pl. coiscfidh
2. Pers. Pl. coiscfidh sibh;
3. Pers. Pl. coiscfidh siad;
autonom: coisfear
Konditional
1. Pers. Sing. do choiscfinn;
2. Pers. Sing. do choiscfeá;
3. Pers. Sing. do choiscfeadh sé;
1. Pers. Pl. do choiscfimis;
2. Pers. Pl. do choiscfeadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscfidís;
autonom: do choiscfí
Imperativ:
1. Pers. Sing. coiscim;
2. Pers. Sing. coisc;
3. Pers. Sing. coisceadh sé;
1. Pers. Pl. coiscimis;
2. Pers. Pl. coiscigí (**auf igí);
3. Pers. Pl. coiscidís;
autonom: coisctear;
Konjunktiv-Präsens
1. Pers. Sing. go gcoisce mé;
2. Pers. Sing. go gcoisce tú;
3. Pers. Sing. go gcoisce sé;
1. Pers. Pl. go gcoiscimid;
2. Pers. Pl. go gcoisce sibh;
3. Pers. Pl. go gcoisce siad;
autonom: go gcoisctear;
Konjunktiv-Präteritum:
1. Pers. Sing. dá gcoiscinn;
2. Pers. Sing. dá gcoiscteá;
3. Pers. Sing. dá gcoisceadh sé;
1. Pers. Pl. dá gcoiscimis;
2. Pers. Pl. dá gcoisceadh sibh;
3. Pers. Pl. dá gcoiscidís;
autonom: dá gcoisctí;
Verbalnomen: cosc;
Verbaladjektiv: coischthe;
ich halte an / coiscim [koʃkʹimʹ] [im Sinne von: verhindern, hindern, unterbrechen, verbieten] [Stamm: coisc [kosk]; {alt} Irisch eas angepasst; Verbalnomen: cosc [kosk] , Verbaladjektiv: coischthe; Futur: coiscfear autonom, coiscfidh sé / er wird anhalten;]
coiscim [koʃkʹim'], cosc [kosk], coischthe [koʃkʹihi];
Präsens:
1. Pers. Sing. coiscim
2. Pers. Sing. coisceann tú;
3. Pers. Sing. coisceann sé;
1. Pers. Pl. coiscimid;
2. Pers. Pl. coisceann sibh;
3. Pers. Pl. coisceann siad;
autonom: coisctear;
Präteritum:
1. Pers. Sing. do choisc mé;
2. Pers. Sing. do choisc tú;
3. Pers. Sing. do choisc sé,
1. Pers. Pl. do choisceamar [alte Form auf eas]
2. Pers. Pl. do choisc sibh;
3. Pers. Pl. do choisc siad;
autonom: coisceadh
Imperfekt-Präteritum:
1. Pers. Sing. do choiscinn
2. Pers. Sing. do choiscteá;
3. Pers. Sing. do choisceadh sé,
1. Pers. Pl. do do choiscimis;
2. Pers. Pl. do choisceadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscidís;
autonom: do choisctí
Futur:
1. Pers. Sing. coiscfidh mé;
2. Pers. Sing. coiscfidh tú;
3. Pers. Sing. coiscfidh sé;
1. Pers. Pl. coiscfidh
2. Pers. Pl. coiscfidh sibh;
3. Pers. Pl. coiscfidh siad;
autonom: coisfear
Konditional
1. Pers. Sing. do choiscfinn;
2. Pers. Sing. do choiscfeá;
3. Pers. Sing. do choiscfeadh sé;
1. Pers. Pl. do choiscfimis;
2. Pers. Pl. do choiscfeadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscfidís;
autonom: do choiscfí
Imperativ:
1. Pers. Sing. coiscim;
2. Pers. Sing. coisc;
3. Pers. Sing. coisceadh sé;
1. Pers. Pl. coiscimis;
2. Pers. Pl. coiscigí (**auf igí);
3. Pers. Pl. coiscidís;
autonom: coisctear;
Konjunktiv-Präsens
1. Pers. Sing. go gcoisce mé;
2. Pers. Sing. go gcoisce tú;
3. Pers. Sing. go gcoisce sé;
1. Pers. Pl. go gcoiscimid;
2. Pers. Pl. go gcoisce sibh;
3. Pers. Pl. go gcoisce siad;
autonom: go gcoisctear;
Konjunktiv-Präteritum:
1. Pers. Sing. dá gcoiscinn;
2. Pers. Sing. dá gcoiscteá;
3. Pers. Sing. dá gcoisceadh sé;
1. Pers. Pl. dá gcoiscimis;
2. Pers. Pl. dá gcoisceadh sibh;
3. Pers. Pl. dá gcoiscidís;
autonom: dá gcoisctí;
Verbalnomen: coisc;
Verbaladjektiv: coischthe;
ich halte an / coiscim [koʃkʹimʹ] [im Sinne von: verhindern, hindern, unterbrechen, verbieten] [Stamm: coisc [kosk]; {alt} Irisch eas angepasst; Verbalnomen: cosc [kosk] , Verbaladjektiv: coischthe; Futur: coiscfear autonom, coiscfidh sé / er wird anhalten;]
[einsilbiges Verb Konjugation auf -úigh; im Irischen: Stamm: brúigh; Präteritum 1. Pers. Pl. Anhängung von -amar, jedoch wird gekürzt von bhrúi zu bhrú und tatsächlich wird nur die Personalendung "-mar" angehangen; der Vergangenheitsmarker "h" wird in den jeweiligen Zeitformen direkt nach dem "b" angefügt wie z.B. bhrúig (Präteritum); im Futur wird entpatalisiert also brú+Zukunftsform analog faidh angehangen --->1. Pers. Pl. wird natürlich entsprechend behandelt; im Konjunktiv-Präsens als auch im Konjunktiv-Präteritum muss brú gesoftet werden in dem man das "m" zum Soften voranstellt (mbrú+analyt.Formen); im Konjunktiv-Präsens wird das i angehangen analog; Verbaladjektiv: brúite]
Kein Infinitiv im Irischen, hier nur eingetragen, um bei der Konjugation einen Wert zu erhalten
Beispiel:
1. die Leute zusammendrängen (das Zusammendrängen von Leuten)
2. im Satzgefüge auf Irisch mit: brú + amach: voran / vorwärts drängen
3. im Satzgefüge auf Irisch mit: brú + isteach + ar: eindringen auf
ich schlafe = codlaím [entpatalsiertes Verb; Stamm im Irischen: codail, Verbalnomen: codladh; Verbaladjektiv: codalta; {alt} Verbalnomen codal hieran kann man zum anderen entnehmen das damals depatalisiert wurde u. a. auch Schottisch als auch Irisch Pres.- Futur entpatalisiert codl- + die jeweiligen Zeitformen codlaidh {alt}, hiesige Grammatik auf der Irischen Seite nebenstehend; wie das Verb konjugiert entpatalisiert oscail, Verb der 2. Konjugation auf -l auslautend]
Verbalnomen alt: codal = das Schlafen, das Einschlafen; ich war schlafen / ich war eingeschlafen = bhá mise in mo chodal [Munster/Ulster]; nicht wortwörtlich aufgrund der Grammatik und Satzstellung und Bedeutung der Sprache, Tempi die Verlaufsform;]