Bu sana başladığım 6. Mektup ve memnun olamıyorum. En azından kendine kulak verildiğini bil, zira satırlarını iyi anladım. Sen aşık olamıyor ve olmak istemiyorsun. Bu hissin kıymetini düşük tutuyorsun. Aşık olmaktan daha yüce görüyorsun kendini. Okay. Ben değil. Ben senin sevecenliğine aşığım. Sen hemde kabaydın! Maillerinde hep iki tür oldukları gibi. Seni mülk edinmek istemiyorum. Seninle evlenmek vede buna benzer şeyler. Sadece hala karnımda bu tuhaf kıprışma var, senin şefkatini düşününce ve sen buna pembe aşık olmak yada aptallık de veya his dede, ama aptallık değil. Nebileyim ben???
Ben, bu kıprışma var oldukça güzel derim. Senin şefkatini his etmenin benim için mühüm olmadığını iddia etmem yalan olurdu. Vede benim için, dünyadaki tüm fenalığın ve kötülüğün temeli yalandır. Senin maillerin, bir mecburiyet hisinden geldiklerini bilmem, benim için şimdi daha iyi. Bu yalanı atlatmış olduk. Benim maillerim mecburiyet hisinden kaynaklanmıyorlar.Onun için metnin yukarısındaki sarmaşma. Belkide senin kalbindede gümbürder. Senin için de dilerdim.
Şimdi işe gitmeliyim.
