Albanisch

une nuk ndihem mire.

Nuk kam fjetur fare.

Mamaja ime me ka telefonuar ne oren 4 te mengjesit, duhet te therisste ambulanzen, babai eshte semure, ka mundesi nje Infarkt.

Une kam frike dhe une mendoj e mendoj dhe nuk mund te perqendrohem.

Une dua ti them atij kaq shume gjera dhe nuka dua ta humbas, une kam nevoje per te.

Ai nuk mund te qendroj ne nje vend, ai do te punoje, ai eshte 70 vjec dhe vazhdon dhe punon.

Mjeku i ka rekomanduar qe ai te rrije dhe te mos punoje por ai nuk degjon.

Une jam shume e merzitur dhe dua te bertas nga trishtimi dhe te futem ne ndonje cep te mos me shoh kush.

Me vjen keq per mamame time, ajo nuk i jep makines dhe vellezerit e mi te martuar qe jetoje ne te njeten shtepi nuk kujdesen per te, sepse ata mendojne qe familja e tyre ka prioritet.

Une terbohem kur degjoj gjera te tilla, por kur ata kane nevoje per prinderit, atehere ata e dine ku ata ndodhen.

Une jam shume e zemeruar, ndjehem keq, qe nuk mund ti ndihmoj, vetem te shoh se care ndodh.

Une nuk mundem me, nuk dua me.

Zemra ime eshte e trishtuar dhe dhemb nga frika, ndjej nje boshllek, qe po me cmend.

Shpirti im kam nevoje per ty, per ngrohtesine tende per dashurine tende, per gjithcka qe me ben te ndjehem mire, te ndjej krahet e tu te forte te ngrohte qe me mbeshtjellin dhe prane teje une ndihem e mbrojtur.

Ti me mungon, Ti me ben te lumtur, une te dua zemra ime, e jotja Erika.