| Deutsch▲▼ | Irisch▲▼ | Kategorie | Typ | ||
|
Aufhalten, Verhindern n -- n Die 1. Deklination im Irischen; |
bac [Sing. Nom.: an bac, Gen.: an bhaic, Dat.: don bhac / leis an mbac;] -- m An Chéad Díochlaonadh; bac [bak], Sing. Gen.: baic; | Substantiv | |||
|
verhindern ich verhinder/toirmiscim Verbalnomen: toirmeasc |
toirmiscim toirmiscim [torʹimʹəsk'im'], toirmeasc [torʹimʹəsk], toirmisc [torʹimʹiʃkʹ];
Präsens:
autonom: toirmisctear;
Präteritum:
autonom: toirmisceadh;
Imperfekt-Präteritum:
autonom: thoirmisctí;
Futur:
autonom: toirmiscfear;
Konditional:
autonom: thoirmiscfí;
Imperativ:
autonom: toirmisctear;
Konjunktiv-Präsens:
autonom: go dtoirmisctear;
Konjunktiv-Präteritum:
autonom: dá dtoirmisctí;
Verbaladjektiv: toirmiscthe;
Verbalnomen: toirmeasc [Sing. Gen.: toirmisc]; | Verb | |||
|
aufhalten transitiv ich halte auf = bacaim [Stamm im Irischen: bac, Verb der 1. Konjugation auf breitem Auslaut, Verbalnomen: bac, Verbaladjektiv: bactha] |
bacaim bacaim [bɑkimʹ], bac [bak];
Präsens:
autonom: bactar;
Präteritum:
autonom: bacadh;
Imperfekt-Präteritum:
autonom: bhactaí;
Futur:
autonom: bacfar;
Konditional:
autonom: bhacfaí;
Imperativ:
autonom: bactar;
Konjunktiv-Präsens:
autonom: go mbactar;
Konjunktiv-Präteritum:
autonom: dá mbactaí;
Verbalnomen: bac;
Verbaladjektiv: bactha;
| Verb | |||
|
aufhalten ich halte auf = stadaim [stadim'] [Stamm im Irischen: stad; Verb der 1. Konjugation auf breitem Auslaut; Verbalnomen: stad, Verbaladjektiv: stadta] staid |
stadaim stadaim [stadim'], stad [stad];
Präsens:
autonom: stadtar;
Präteritum:
autonom: stadadh;
Imperfekt-Präteritum:
autonom: stadtaí;
Futur:
autonom: stadfar;
Konditional:
autonom: stadfaí;
Imperativ:
autonom: stadtar;
Konjunktiv-Präsens:
autonom: go stadtar;
Konjunktiv-Präteritum:
autonom: dá stadtaí;
Verbalnomen: stad [stad];
Verbaladjektiv: stadta; | Verb | |||
|
verhindern intransitiv ich verhinder(e) = stopaim [Stamm im Irischen: stop, Verbalnomen: stopadh, Verbaladjektiv: stopaithe, Verb der 1. Konjugation auf breitem Auslaut] |
stopaim stopaim [stupimʹ], stopadh [stupə];
Präsens:
autonom: stoptar;
Präteritum:
autonom: stopadh;
Imperfekt-Präteritum:
autonom: stoptaí;
Futur:
autonom: stopfar;
Konditional:
autonom: stopfaí;
Imperativ:
autonom: stoptar;
Konjunktiv-Präsens:
autonom: go stoptar;
Konjunktiv-Präteritum:
autonom: dá stoptaí;
Verbalnomen: stopadh;
Verbaladjektiv: stopaithe; | Verb | |||
|
verhindern ich verhinder(e) / coiscim Entpatalisierung des Verbstammes cois zu cosc; Verbalnomen: cosc |
coiscim coiscim [koʃkʹim'], cosc [kosk], coischthe [koʃkʹihi];
Präsens:
1. Pers. Sing. coiscim
2. Pers. Sing. coisceann tú;
3. Pers. Sing. coisceann sé;
1. Pers. Pl. coiscimid;
2. Pers. Pl. coisceann sibh;
3. Pers. Pl. coisceann siad;
autonom: coisctear;
Präteritum:
1. Pers. Sing. do choisc mé;
2. Pers. Sing. do choisc tú;
3. Pers. Sing. do choisc sé,
1. Pers. Pl. do choisceamar [alte Form auf eas]
2. Pers. Pl. do choisc sibh;
3. Pers. Pl. do choisc siad;
autonom: coisceadh
Imperfekt-Präteritum:
1. Pers. Sing. do choiscinn
2. Pers. Sing. do choiscteá;
3. Pers. Sing. do choisceadh sé,
1. Pers. Pl. do do choiscimis;
2. Pers. Pl. do choisceadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscidís;
autonom: do choisctí
Futur:
1. Pers. Sing. coiscfidh mé;
2. Pers. Sing. coiscfidh tú;
3. Pers. Sing. coiscfidh sé;
1. Pers. Pl. coiscfidh
2. Pers. Pl. coiscfidh sibh;
3. Pers. Pl. coiscfidh siad;
autonom: coisfear
Konditional
1. Pers. Sing. do choiscfinn;
2. Pers. Sing. do choiscfeá;
3. Pers. Sing. do choiscfeadh sé;
1. Pers. Pl. do choiscfimis;
2. Pers. Pl. do choiscfeadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscfidís;
autonom: do choiscfí
Imperativ:
1. Pers. Sing. coiscim;
2. Pers. Sing. coisc;
3. Pers. Sing. coisceadh sé;
1. Pers. Pl. coiscimis;
2. Pers. Pl. coiscigí (**auf igí);
3. Pers. Pl. coiscidís;
autonom: coisctear;
Konjunktiv-Präsens
1. Pers. Sing. go gcoisce mé;
2. Pers. Sing. go gcoisce tú;
3. Pers. Sing. go gcoisce sé;
1. Pers. Pl. go gcoiscimid;
2. Pers. Pl. go gcoisce sibh;
3. Pers. Pl. go gcoisce siad;
autonom: go gcoisctear;
Konjunktiv-Präteritum:
1. Pers. Sing. dá gcoiscinn;
2. Pers. Sing. dá gcoiscteá;
3. Pers. Sing. dá gcoisceadh sé;
1. Pers. Pl. dá gcoiscimis;
2. Pers. Pl. dá gcoisceadh sibh;
3. Pers. Pl. dá gcoiscidís;
autonom: dá gcoisctí;
Verbalnomen: coisc;
Verbaladjektiv: coischthe;
ich halte an / coiscim [koʃkʹimʹ] [im Sinne von: verhindern, hindern, unterbrechen, verbieten] [Stamm: coisc [kosk]; {alt} Irisch eas angepasst; Verbalnomen: cosc [kosk] , Verbaladjektiv: coischthe; Futur: coiscfear autonom, coiscfidh sé / er wird anhalten;] | Verb | |||
|
anhalten ich halte an / coiscim [koʃkʹimʹ] [im Sinne von: verhindern, hindern, unterbrechen, verbieten] [Stamm: coisc [kosk]; {alt} Irisch eas-->eamar angepasst; Verbalnomen: cosc [kosk] , Verbaladjektiv: coiscthe [koʃkʹihi]; Futur: coiscfear autonom, coiscfidh sé / er wird anhalten;] Entpatalisierung des Verbstammes cois zu cosc; Verbalnomen: cosc |
coiscim coiscim [koʃkʹimʹ], cosc [kosk], coiscthe [koʃkʹihi];
Präsens:
1. Pers. Sing. coiscim
2. Pers. Sing. coisceann tú;
3. Pers. Sing. coisceann sé;
1. Pers. Pl. coiscimid;
2. Pers. Pl. coisceann sibh;
3. Pers. Pl. coisceann siad;
autonom: coisctear;
Präteritum:
1. Pers. Sing. do choisc mé;
2. Pers. Sing. do choisc tú;
3. Pers. Sing. do choisc sé,
1. Pers. Pl. do choisceamar [alte Form auf eas]
2. Pers. Pl. do choisc sibh;
3. Pers. Pl. do choisc siad;
autonom: coisceadh
Imperfekt-Präteritum:
1. Pers. Sing. do choiscinn
2. Pers. Sing. do choiscteá;
3. Pers. Sing. do choisceadh sé,
1. Pers. Pl. do do choiscimis;
2. Pers. Pl. do choisceadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscidís;
autonom: do choisctí
Futur:
1. Pers. Sing. coiscfidh mé;
2. Pers. Sing. coiscfidh tú;
3. Pers. Sing. coiscfidh sé;
1. Pers. Pl. coiscfidh
2. Pers. Pl. coiscfidh sibh;
3. Pers. Pl. coiscfidh siad;
autonom: coisfear
Konditional
1. Pers. Sing. do choiscfinn;
2. Pers. Sing. do choiscfeá;
3. Pers. Sing. do choiscfeadh sé;
1. Pers. Pl. do choiscfimis;
2. Pers. Pl. do choiscfeadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscfidís;
autonom: do choiscfí
Imperativ:
1. Pers. Sing. coiscim;
2. Pers. Sing. coisc;
3. Pers. Sing. coisceadh sé;
1. Pers. Pl. coiscimis;
2. Pers. Pl. coiscigí (**auf igí);
3. Pers. Pl. coiscidís;
autonom: coisctear;
Konjunktiv-Präsens
1. Pers. Sing. go gcoisce mé;
2. Pers. Sing. go gcoisce tú;
3. Pers. Sing. go gcoisce sé;
1. Pers. Pl. go gcoiscimid;
2. Pers. Pl. go gcoisce sibh;
3. Pers. Pl. go gcoisce siad;
autonom: go gcoisctear;
Konjunktiv-Präteritum:
1. Pers. Sing. dá gcoiscinn;
2. Pers. Sing. dá gcoiscteá;
3. Pers. Sing. dá gcoisceadh sé;
1. Pers. Pl. dá gcoiscimis;
2. Pers. Pl. dá gcoisceadh sibh;
3. Pers. Pl. dá gcoiscidís;
autonom: dá gcoisctí;
Verbalnomen: coisc;
Verbaladjektiv: coiscthe [koʃkʹihi];
ich halte an / coiscim [koʃkʹimʹ] [im Sinne von: verhindern, hindern, unterbrechen, verbieten] [Stamm: coisc [kosk]; {alt} Irisch eas angepasst; Verbalnomen: cosc [kosk] , Verbaladjektiv: coiscthe; Futur: coiscfear autonom, coiscfidh sé / er wird anhalten;] | Verb | |||
|
hindern ich hinder(e) /coiscim Entpatalisierung des Verbstammes cois zu cosc; Verbalnomen: cosc |
coiscim coiscim [koʃkʹimʹ], cosc [kosk], coiscthe [koʃkʹihi];
Präsens:
1. Pers. Sing. coiscim
2. Pers. Sing. coisceann tú;
3. Pers. Sing. coisceann sé;
1. Pers. Pl. coiscimid;
2. Pers. Pl. coisceann sibh;
3. Pers. Pl. coisceann siad;
autonom: coisctear;
Präteritum:
1. Pers. Sing. do choisc mé;
2. Pers. Sing. do choisc tú;
3. Pers. Sing. do choisc sé,
1. Pers. Pl. do choisceamar [alte Form auf eas]
2. Pers. Pl. do choisc sibh;
3. Pers. Pl. do choisc siad;
autonom: coisceadh
Imperfekt-Präteritum:
1. Pers. Sing. do choiscinn
2. Pers. Sing. do choiscteá;
3. Pers. Sing. do choisceadh sé,
1. Pers. Pl. do do choiscimis;
2. Pers. Pl. do choisceadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscidís;
autonom: do choisctí
Futur:
1. Pers. Sing. coiscfidh mé;
2. Pers. Sing. coiscfidh tú;
3. Pers. Sing. coiscfidh sé;
1. Pers. Pl. coiscfidh
2. Pers. Pl. coiscfidh sibh;
3. Pers. Pl. coiscfidh siad;
autonom: coisfear
Konditional
1. Pers. Sing. do choiscfinn;
2. Pers. Sing. do choiscfeá;
3. Pers. Sing. do choiscfeadh sé;
1. Pers. Pl. do choiscfimis;
2. Pers. Pl. do choiscfeadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscfidís;
autonom: do choiscfí
Imperativ:
1. Pers. Sing. coiscim;
2. Pers. Sing. coisc;
3. Pers. Sing. coisceadh sé;
1. Pers. Pl. coiscimis;
2. Pers. Pl. coiscigí (**auf igí);
3. Pers. Pl. coiscidís;
autonom: coisctear;
Konjunktiv-Präsens
1. Pers. Sing. go gcoisce mé;
2. Pers. Sing. go gcoisce tú;
3. Pers. Sing. go gcoisce sé;
1. Pers. Pl. go gcoiscimid;
2. Pers. Pl. go gcoisce sibh;
3. Pers. Pl. go gcoisce siad;
autonom: go gcoisctear;
Konjunktiv-Präteritum:
1. Pers. Sing. dá gcoiscinn;
2. Pers. Sing. dá gcoiscteá;
3. Pers. Sing. dá gcoisceadh sé;
1. Pers. Pl. dá gcoiscimis;
2. Pers. Pl. dá gcoisceadh sibh;
3. Pers. Pl. dá gcoiscidís;
autonom: dá gcoisctí;
Verbalnomen: cosc;
Verbaladjektiv: coiscthe [koʃkʹihi];
ich halte an / coiscim [koʃkʹimʹ] [im Sinne von: verhindern, hindern, unterbrechen, verbieten] [Stamm: coisc [kosk]; {alt} Irisch eas angepasst; Verbalnomen: cosc [kosk] , Verbaladjektiv: coiscthe; Futur: coiscfear autonom, coiscfidh sé / er wird anhalten;] | Verb | |||
|
unterbrechen ich unterbreche/coiscim [Stamm im Irischen: coisc; Verb der 1. Konjugation; Verbaladjektiv: coiscthe, Verbalnomen: cosc;] Entpatalisierung des Verbstammes cois zu cosc; Verbalnomen: cosc; |
coiscim coiscim [koʃkʹimʹ], cosc [kosk], coiscthe [koʃkʹihi];
Präsens:
1. Pers. Sing. coiscim
2. Pers. Sing. coisceann tú;
3. Pers. Sing. coisceann sé;
1. Pers. Pl. coiscimid;
2. Pers. Pl. coisceann sibh;
3. Pers. Pl. coisceann siad;
autonom: coisctear;
Präteritum:
1. Pers. Sing. do choisc mé;
2. Pers. Sing. do choisc tú;
3. Pers. Sing. do choisc sé,
1. Pers. Pl. do choisceamar [alte Form auf eas]
2. Pers. Pl. do choisc sibh;
3. Pers. Pl. do choisc siad;
autonom: coisceadh
Imperfekt-Präteritum:
1. Pers. Sing. do choiscinn
2. Pers. Sing. do choiscteá;
3. Pers. Sing. do choisceadh sé,
1. Pers. Pl. do do choiscimis;
2. Pers. Pl. do choisceadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscidís;
autonom: do choisctí
Futur:
1. Pers. Sing. coiscfidh mé;
2. Pers. Sing. coiscfidh tú;
3. Pers. Sing. coiscfidh sé;
1. Pers. Pl. coiscfidh
2. Pers. Pl. coiscfidh sibh;
3. Pers. Pl. coiscfidh siad;
autonom: coisfear
Konditional
1. Pers. Sing. do choiscfinn;
2. Pers. Sing. do choiscfeá;
3. Pers. Sing. do choiscfeadh sé;
1. Pers. Pl. do choiscfimis;
2. Pers. Pl. do choiscfeadh sibh;
3. Pers. Pl. do choiscfidís;
autonom: do choiscfí
Imperativ:
1. Pers. Sing. coiscim;
2. Pers. Sing. coisc;
3. Pers. Sing. coisceadh sé;
1. Pers. Pl. coiscimis;
2. Pers. Pl. coiscigí (**auf igí);
3. Pers. Pl. coiscidís;
autonom: coisctear;
Konjunktiv-Präsens
1. Pers. Sing. go gcoisce mé;
2. Pers. Sing. go gcoisce tú;
3. Pers. Sing. go gcoisce sé;
1. Pers. Pl. go gcoiscimid;
2. Pers. Pl. go gcoisce sibh;
3. Pers. Pl. go gcoisce siad;
autonom: go gcoisctear;
Konjunktiv-Präteritum:
1. Pers. Sing. dá gcoiscinn;
2. Pers. Sing. dá gcoiscteá;
3. Pers. Sing. dá gcoisceadh sé;
1. Pers. Pl. dá gcoiscimis;
2. Pers. Pl. dá gcoisceadh sibh;
3. Pers. Pl. dá gcoiscidís;
autonom: dá gcoisctí;
Verbalnomen: cosc;
Verbaladjektiv: coischthe;
ich halte an / coiscim [koʃkʹimʹ] [im Sinne von: verhindern, hindern, unterbrechen, verbieten] [Stamm: coisc [kosk]; {alt} Irisch eas angepasst; Verbalnomen: cosc [kosk] , Verbaladjektiv: coischthe; Futur: coiscfear autonom, coiscfidh sé / er wird anhalten;] | Verb | |||
| Ergebnis ohne Gewähr Generiert am 08.12.2025 20:49:25 neuer EintragEinträge prüfenIm Forum nachfragenandere Quellen Häufigkeit | |||||
Irisch Deutsch Aufhaltens, Verhinderns {n}
Ä
<-- Eingabehilfe einblenden - klicken