Verg.Imperfekt
Präsens mehrmals wiederh.
ez pir dikevim pir diketim
tu pir dikevî pir diketî
ew pir dikeve pir diket
em pir dikevin pir diketin
hûn pir dikevin pir diketi
ew pirdikevin pir diketin Imperativ: pir bikeve! (sing), pir bikevin! (pl)
Präsens:
ich reife / ez dikemilim;
du reifst /tu dikemilî;
er,sie,es reift /ew dikemile;
wir reifen/ em dikemilin;
ihr reift / hûn dikemilin;
sie reifen / ew dikemilin;
Präsens:
ich reife / ez dikemilim;
du reifst /tu dikemilî;
er,sie,es reift /ew dikemile;
wir reifen/ em dikemilin;
ihr reift / hûn dikemilin;
sie reifen / ew dikemilin;
Präsens:
ich reife / ez dikemilim;
du reifst /tu dikemilî;
er,sie,es reift /ew dikemile;
wir reifen/ em dikemilin;
ihr reift / hûn dikemilin;
sie reifen / ew dikemilin;
Präsens: di + dur + Personalendungen;
Präsens:
1. Pers. Sing. ez durim;
2. Pers. Sing. tu durî;
3. Pers. Sing. ew dure;
1. Pers. Pl. em durin;
2. Pers. Pl. hûn durin;
3. Pers. Pl. ew durin;
Präsens:
ich reife / ez dikemilim;
du reifst /tu dikemilî;
er,sie,es reift /ew dikemile;
wir reifen/ em dikemilin;
ihr reift / hûn dikemilin;
sie reifen / ew dikemilin;