Son zamanlarda bir çok insanla konuşuyorum.Erkek arkadaşımın Türkiye'de yaşadığını anlattığımda çok şaşırıyorlar.
Çok ilgileniyorlar ve bir çok soru soruyorlar.3,5 senedir beraber olduğumuzu anlatınca hayran kalıyorlar.Buna dayanabildiğim için de hayran kaldıklarını söylüyorlar.Arada bu kadar kilometre olmasına rağmen bir ilişkiyi ayakta tutmayı başarabilmek bir çok insan için olaymış meğer.Bazılarına ilişkimizin ne kadar sıra dışı geldiği gerçekten komik.Bir gün bir insana anlatınca ertesi günü başka birisi ilk anlattığım kişiden duyduğu için gelip soruyor.İnsanların ilişkimize ilgi göstermeleri tabii ki hoşuma gidiyor.Sonra bir de duygulandıklarında veya hayran kaldıklarında gururlanıyorum.Ama son zamanlar da biraz canımı da sıkmaya başladı.Çünkü ben insanlara duygusal bir hikaye anlatmaktan ziyade normal bir ilişki sürmek istiyorum.Duygusal bir aşk hikayesi ve insanların hayranlıklarını istemiyorum.Sürekli başkalarına benden 3000 km uzaktaki erkek arkadaşımdan bahsetmek istemiyorum - erkek arkadaşımın yanımda olmasını istiyorum, her gün.
