Bana söyle: bu mu bir kocanin sevgisi, bir olucak babanin? Bu mu bir müslaman erkegin davranisi? Ben kötü oldugumda, ben üzgün veya hasta oldugumda, Berlinden ablam/kiz kardesim, Nürnbergten kiz arkadasim ve ispanyadan annem geliyor. Fakat kocam gelmiyor, yatakta yatmam gerektigi halde, hamilelikte kanamam oldugu halde, mesafe bisikletle 5 dakika oldugu halde, kocam beni görmek icin gelmiyor. Ben onun oglunu kalbimin altinda tasiyorum ve onun icin 5 dakika bile uzun bir yol! Gelmiyor ve bir seye veya ona ihtiyacim var mi diye sormuyor. Yanimda degil, bana yardim etmiyor, güc ve cesaret vermek icin. Bunun yerine ama saatlerce internette zaman geciriyor, poker oynuyor ve video seyrediyor. Ve her aksam arkadaslarinla yemek yemeye camiye gidiyor. Fakat bir saat bile yanima gelmiyor.
Bana sunu söyle: Bu her türk erkekte böyle mi? Bu bir müslüman icin normalmi? Ben her yolu göze alirim eger hasta oldugunu veya yardima ihtiyaci oldugunu bilsem. Hic bir engel büyük olamazdi. Hic bir yol uzun olamamzdi. Ben bir saniye bile cekinmezdim kocamin yaninda olmak icin, bütün kalbimle sevdigim kocami, ne kadar yorgun olsamda. Arzum beni elimden tutan ve benimle bebegimzin yasama mücadelesini birlikte endiselen bir erkek istiyorum. Allahim sen söyle, bu beklentim cok mu büyük?
abla=grosse Schwester
kiz kardes = kleine Schwester
