Hi mein Schatz, ich sitze hier und lese deine alten SMS. Wie so oft. Du hast oft geschrieben, dass du nicht mehr leben willst. Und das es nicht fair ist, wie alles gekommen ist. Und mir geht es genauso. Warum können wir nicht einfach zusammen sein. Wir würden uns glücklich machen. Wir wären unschlagbar. PERFEKT! Ich bin mir sicher, dass du der richtige für mich bist. Aber so wie es ist, ergibt es einfach keinen Sinn. Jeder Tag kostet mich so viel Kraft. Ich weiß nicht, woher ich sie nehme. Es tut immer noch so weh. Und das nach knapp einem Jahr. Ich weiß nicht was ich machen soll. Ich kann nur hoffen, dass es einen Himmel gibt. Und wir dann dort irgendwann glücklich und zusammen sind. Denn nur du kannst mich glücklich machen. Du bist der einzigste für mich. Du willst es nicht hören und wahr haben. Aber es ist so. Ob du willst oder nicht. Daran wird sich nie etwas ändern. Sei mir nicht böse. Oder geh nicht schon wieder auf Abstand. Nicht noch mehr.
Cześć mój Skarbie, siedzę tutaj i czytam stare smsy od Ciebie. Jak to zwykle. Często pisałeś, że nie chce Ci się już żyć. Że to nie jest sprawiedliwe, jak się to wszystko ułożyło. Ze mną jest tak samo. Dlaczego nie możemy po prostu być razem? Bylibyśmy przecież szczęśliwi. Bylibyśmy nie do pokonania. DOSKONALI! Jestem pewna, że jesteś dla mnie tym jedynym. Ale póki jest, jak jest, nie ma to sensu. Każdy dzień kosztuje mnie tyle sił. Nie wiem, skąd je czerpię. Cały czas bardzo boli. Nawet po niecałym roku. Nie wiem, co mam począć. Mogę się tylko łudzić, że istnieje coś takiego jak niebo. I że będziemy tak kiedyś razem, szczęśliwi. Ponieważ tylko Ty możesz sprawić, że będę szczęśliwa. Jesteś dla mnie tym jedynym. Nie chcesz tego słyszeć ani wziąć do siebie. Ale tak jest. Czy tego chcesz czy nie. W tym względzie nic się już nie zmieni. Nie bądź na mnie zły. Ani nie odsuwaj się ode mnie. Nie znowu.
