lipon... edo to arthro...kai opios thelei mporei na riksei mia matia s´afto.
chilies fores efcharisto!!!
Η παγκοσμιοποίηση
«Η παγκόσμιο-ποίηση». Βέβαια είναι σαφώς τι συμαίνει αυτό το «παγκόσμιο» και δεν ακούγεται και τόσο κακό.
Αλλά τι είναι με την « ποίηση»;
Κατά τον ορισμό στο λεξικό είναι « 1.δημουργία, 2. λογοτέχνημα σε στίχους,
3. ποίημα, 4. όλα τα ποιητικά έργα μιας εποχής η ενός λαού ».
Φυσικά η λογική μας μας λέει ότι μπορεί να είναι μόνο ο πρώτος ορισμός που είναι ο σωστός. Ακόμη περισσότερα στην λέξη « η παγοκσμιοποίηση».
Μα άμα προσπαθήσω να βρω στο λεξικό ενάς κοντός και τραγανιστός ορισμός για όλη τη λέξη- δεν είναι δυνατόν.
Οι πιο πολλοί άνθρωποι θα έλεγαν ότι αυτή στέκεται για το σύγχρονο διεθνές εμπόριο, την άνοιξη των σύνορων και/ η ακριβέστερα η πορεία σαν σύνολο.
Την πρώτη φορά 1983 επέστησε ο Theodore Levitt την προσοχή του κοινού σ’αυτή τη λέξη. Και η παγοκσμιοποίηση έγινε σ’ένα όρο για την τελεφταία εξέλιξη της οικονομίας του κόσμου.
Σαν δεν είχε υπάρξει ποτέ εμπόριο μεταξύ των χωρών.
Αλλά κατά τη διαρκεία του χρόνου, καθώς η οικονομία του κόσμου δεν ανέπτυσσε τόσο καλά όσο όλοι υπόθεταν, οι επιστήμονες άρχισαν να χρονολογήσουν πίσω και πιο πίσω την αρχή της παγκοσμιοποίησης. Και ξαφνικά όλα πήγε πάλι καλά μαζί.
Και πράγματι, σε σύγκριση με το μεσαίωνα δεν πάμε κακά.
Φαίνεται ότι δεν υπάρχουν πια σύνορα για να δώσουν της παγκοσμιοποίησης μια θετική δημοσία εικόνα.
Αν και ακόμη αυτοί είναι οι πιο πολύ καλύτεροι που χρησιμοποιούν σε μία πρόταση τις λέξεις « η παγκοσμιοποίηση» και « η δημοκρατία». Σαν θα ήτανε αυτές σιαμαίοι δίδυμοι και ο ένας δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς τον άλλον. Αν είναι έτσι θα έπρεπε να δούμε ότι συχνά μόνο ένας από τους δυο δίδυμους επιβιώνει, γιατί ρουφά το αίμα από τον αδύναμο.
Τελικά η παγκοσμιοποίηση δεν είναι τίποτα άλλη παρά ένα τεράστιο κυνήγι των βιομηχανικών χωρών για τις πιο φτηνές χώρες της παραγωγής. Και η δημοκρατία και πρώτ’ απ’όλα ο κόσμος παραμελούνται.
Και ίσως αυτό είναι ο λόγος γιατί η « ποίηση» στην παγκοσμιοποίηση είναι «ποίηση» και όχι «αλήθεια».
«Η παγκόσμιο-ποίηση». Βέβαια είναι σαφές τι σημαίνει αυτό το «παγκόσμιο» και δεν ακούγεται και τόσο κακό.
Αλλά τί είναι με την « ποίηση»;
Κατά τον ορισμό στο λεξικό είναι «
1.δημουργία,
2. λογοτέχνημα σε στίχους,
3. ποίημα, 4. όλα τα ποιητικά έργα μιας εποχής η ενός λαού ».
Φυσικά η λογική μας μάς λέει ότι μπορεί να είναι μόνο ο πρώτος ορισμός που είναι ο σωστός. Ακόμη περισσότερα στην λέξη « η παγκοσμιοποίηση».
Μα άμα προσπαθήσω να βρω στο λεξικό έναν σύντομο και τραγανιστό (???) ορισμό για όλη τη λέξη δεν είναι κάτι καλύτερο δυνατό.
Οι πιο πολλοί άνθρωποι θα έλεγαν ότι αυτή (η λέξη) υπάρχει για το σύγχρονο διεθνές εμπόριο, το άνοιγμα των σύνορων και/ η ακριβέστερα η πορεία σαν σύνολο.
Για πρώτη φορά το 1983 επέστησε ο Theodore Levitt την προσοχή του κοινού σ’αυτή τη λέξη. Και η παγκοσμιοποίηση έγινε ένας όρος για την τελευταία εξέλιξη της οικονομίας του κόσμου.
Σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ εμπόριο μεταξύ των χωρών.
Αλλά κατά τη διαρκεία του χρόνου, καθώς η οικονομία του κόσμου δεν αναπτυσσόταν τόσο καλά ,όσο όλοι υπέθεταν, οι επιστήμονες άρχισαν να χρονολογούν προς τα πίσω και ακόμα πιο πίσω την αρχή της παγκοσμιοποίησης. Και ξαφνικά όλα πήγαν πάλι καλά μαζί.
Και πράγματι, σε σύγκριση με το μεσαίωνα δεν πάμε άσχημα.
Φαίνεται ότι δεν υπάρχουν πια σύνορα για να δώσουν στην παγκοσμιοποίηση μια θετική δημόσια εικόνα.
Αν και ακόμη αυτοί είναι οι περισσότερο καλύτεροι , (welche ???) που χρησιμοποιούν σε μία πρόταση τις λέξεις « η παγκοσμιοποίηση» και « η δημοκρατία».
Σαν nα ήτανε αυτoί σιαμαίοι δίδυμοι και ο ένας δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς τον άλλον. Αν είναι έτσι θα έπρεπε να δούμε, ότι συχνά μόνο ένας από τους δύο δίδυμους επιβιώνει, γιατί ρουφά το αίμα από τον αδύναμο.
Τελικά η παγκοσμιοποίηση δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα τεράστιο κυνήγι των βιομηχανικών χωρών για τις πιο φτηνές χώρες παραγωγής. Και η δημοκρατία και πρώτ’ απ’ όλα ο κόσμος παραμελούνται.
Και ίσως αυτό είναι ο λόγος γιατί η « ποίηση» στην παγκοσμιοποίηση είναι «ποίηση» και όχι «αλήθεια».
das waers...
egal ob ich deinem Text ganz zustimme...
noch was
beim wort παγκοσμιοποίηση hat ποίηση = Dichtung nichts zu tun !!!!
kommt aus ποιώ = machen (ALTGR)
Mein großvater ist grieche, hat meiner mutter aber nie griechisch beigberacht... ich fand es aber immer gigantisch unsre familie in griechenland zu besuchen...die sprache natürlich soweiso!!
mit 7 hab ich dann solange rumgejammert bis ich nachmittags auf ne griechisch schule gehen durfte...aber leider nur 4 jahre..danach war dann schluß...den rest musste ich mir selbst beibringen...lese viel auf griechisch und jetzt studiere ich auch griechisch...
es hapert aber noch ziemlich an meinem aktiven wortschatz, deswegen bemühe ich mich gerade um ein auslandsjahr in athen.
