Ok, zaman geldi. Ifademi verdim ve kendimi daha iyi hissediyorum. Ellerim ter icindeydi onca insanlarin karsisinda otururken. Sanki beni her an yiyeceklermis gibilerdi. Cok katilardi, her zaman ki gibi sakin degil. Ama onlara dogruyu söyledim ve o adam icin sonucu iyi olmayacak. Tahminen isini kaybedecek ve biliyormusun kendisi kamu hizmetlerinde görevli. Bunun ne demek oldugunu biliyormusun? Gecimini yitirecekler, ve belki de ailesini gecindiremiyecek hale düsecek, bir baska is bulamassa eger. Ama benim icin ifade vermek tek cikar yoldu o günden bu yana her gün icinden gectigim cehennemden. O domuz bunu hak ediyor ve ben kendisine aldiris etmemem ve acimaman lazim. Bir daha gözünün icine bakmak istemiyorum, o zaman sevincli olacagim. Her seyi sende burada yasamis olsaydin, beni aslanlar gibi korurdun, mesajlarinda yazdigin gibi.
Burada, Almanyada kanunlar baska, ve istedigin zaman ve herseyde polisi cagiramiyorsun. Isyerinde degisik kurullardan gecti, bir karara varilasiya kadar. Sana anlatmak icin cok karmasik, beni yeter ki anlamaya calis. Umarim benim icin dua etmissindir? Hayir ise, simdi dua et bana su yazdiklarimi okurken. Disarida günes isin saliyor, ama yinede soguk. Bu aksam Secgin ve Sevinc ve bir kac diger arkadaslarla son kez kermese gidecegiz. Rengarenk isiklari göreceksin bir. Nihayetinde Cuma günü isvicreye gidecegim. Ailemi görecegimden o kadar mutluyum ki.
Düsüncelerim hep seninle, hayatimsin!
